Μέσα από την εξομολόγηση βρίσκουμε συγχώρεση. Αλλά γιατί; Η απάντηση έχει όνομα, Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός πεθαίνοντας στον σταυρό πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας: «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που παίρνει πάνω του την αμαρτία των ανθρώπων» (Ιωάννης 1:29).
Όταν υπάρχει κάποιο χρέος, και κάποιος το πληρώσει, δεν χρειάζεται να πληρωθεί ξανά. Το ότι ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες μας, σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να το πληρώσω και εγώ. Οποιαδήποτε αμαρτία και αν έχω διαπράξει, ο Χριστός είναι πρόθυμος να με συγχωρέσει, έτσι απλά.
Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να αμαρτάνουμε ελεύθερα. Για να λάβεις τη συγχώρεση υπάρχει μία προϋπόθεση. Να πάρεις την απόφαση να αφήσεις τις αμαρτίες σου μακριά και να κάνεις πλέον το καλό.
Δεν κρύβουμε τις αμαρτίες
Στις Παροιμίες 28:13 διαβάζουμε: «Όποιος τις αμαρτίες του κρύβει δεν θα μπορέσει να προκόψει· μα όποιος τις ομολογεί και τις εγκαταλείπει, αυτός θα ελεηθεί.»
Ένα περιστατικό από τη ζωή του Χριστού εξηγεί πολύ όμορφα πως λειτουργεί η συγχώρεση. Η ιστορία βρίσκεται στο ευαγγέλιο του Ιωάννη 8:2-11. Κάποια μέρα φέρνουν στον Χριστό μία γυναίκα που την έπιασαν επ’ αυτοφώρω να μοιχεύει. Ο ιουδαϊκός νόμος προέβλεπε θάνατο για τέτοια αμαρτία. Θέλοντας να παγιδεύσουν τον Χριστό τον ρωτούν τι πρέπει να κάνουν.
Ο Χριστός δεν απαντάει αλλά αρχίζει να γράφει στη σκόνη του δαπέδου. Τι γράφει; Τις αμαρτίες των κατήγορών της. Μόλις οι κατήγοροι βλέπουν ότι ο Χριστός γνωρίζει τις δικές τους αμαρτίες, αρχίζουν ένας ένας και φεύγουν, όλοι. Τότε ο Χριστός τη ρωτάει, «που είναι οι κατήγοροί σου; Δεν σε καταδικάζει κανένας;» Και αυτή απαντάει, «Όχι Κύριε, κανένας». «Ούτε εγώ σε καταδικάζω,» της λέει, «πήγαινε και μην αμαρτάνεις πλέον».
Συγχώρεση λοιπόν μας προσφέρεται, επειδή ο Χριστός μας αγαπάει και πλήρωσε το τίμημα για μας. Και μας καλεί να αφήσουμε τις αμαρτίες πίσω και να ζήσουμε κοντά Του μία καινούρια ζωή.
Νοείται από τα παραπάνω ότι εφόσον ο Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να συγχωρεί, η εξομολόγηση πρέπει να γίνεται σε Αυτόν, ή στον Θεό Πατέρα, και όχι σε ανθρώπους. Κάποτε ο βασιλιάς Δαβίδ έκανε ένα πολύ μεγάλο αμάρτημα και αισθάνθηκε βαθύτατα την ενοχή του. Στη θλίψη του έγραψε τον Ψαλμό 51.
Διαβάζουμε: «Σπλαχνίσου με, Θεέ, μες στην αγάπη σου· με στην αμέτρητη ευσπλαχνία σου συγχώρησε τα ανομήματά μου. Πλύνε με ολόκληρον απ’ την παράβασή μου, από την αμαρτία μου καθάρισέ με.» Και, «Σ’ εσένα, σ’ εσένα προπαντός αμάρτησα, κι ό,τι κακό ενώπιόν σου, το έκανα.»
Αν και ο Δαβίδ είχε αμαρτήσει ενάντια σε ανθρώπους, κατά βάθος κάθε αμαρτία είναι αμαρτία ενάντια στο Θεό. Ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει συγχώρεση μόνο για ό,τι έγινε συγκεκριμένα εναντίον του, για ό,τι είναι άμεσα αδικημένος. Ο Θεός μπορεί να προσφέρει συγχώρεση για κάθε αμαρτία επειδή κάθε αμαρτία είναι αμαρτία ενάντια στο Θεό. Γι’ αυτό και ο Δαβίδ εξομολογήθηκε την αμαρτία του στο Θεό.
Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός, που είναι αξιόπιστος και δίκαιος, θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και θα μας καθαρίσει από κάθε άδικη πράξη.» Εξομολόγηση λοιπόν μόνο στον Θεό.
Όχι. Η συνήθεια η εξομολόγηση να γίνεται στον ιερέα προέρχεται από την παράδοση και όχι την Αγία Γραφή. Στο «Πάτερ Ημών» λέμε, «και άφες ημίν τα ωφελήματα ημών,» δηλαδή «Και χάρισέ μας τα χρέη των αμαρτιών μας» (Ματθαίο 6:12). Στο Θεό λέμε την προσευχή, όχι στους ιερείς. Αυτός είναι που μας συγχωρεί.
«Όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου» (Ματθαίο 6:6). Από τη στιγμή που ο Θεός είναι Πατέρας μας, δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε για διαμεσολάβηση στους ιερείς.
Από που τότε ξεκίνησε η εξομολόγηση στους ιερείς; Η πρακτική αυτή ξεκίνησε 600 και πλέον χρόνια μετά τον Χριστό και τους αποστόλους. Είναι μία μορφή ελέγχου του ανθρώπου. Αν για να λάβεις συγχώρεση πρέπει να πας στον ιερέα, αυτό είναι μία μορφή υποταγής. Ο ιερέας αποκτά εξουσία επάνω σου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επιπλέον, και μόνο η σκέψη ότι πρέπει να εξομολογηθούν μπροστά σε άνθρωπο, γεμίζει τους ανθρώπους με ντροπή. Έτσι οι Χριστιανοί αποφεύγουν την εξομολόγηση και μένουν στις αμαρτίες και τις ενοχές τους.
Αν αντίθετα, ακολουθούμε τη διδαχή της Γραφής και εξομολογούμαστε κατευθείαν στον Θεό, τότε η συγχώρεση μας προσφέρεται απλόχερα.
