Εισαγωγή: Η ημέρα του εξιλασμού και το ουράνιο αγιαστήριο
Ο Θεός κάθεται στο θρόνο Του. Γύρω Του στέκονται αμέτρητοι άγγελοι. Πιο πέρα αμέτρητες ουράνιες υπάρξεις παίρνουν τη θέση τους. Μπροστά σε αυτή την απίθανη ουράνια σύναξη, ανοίγουν βιβλία.
Στον ουρανό ο Θεός κρατάει βιβλία όπου καταγράφεται κάθε λεπτομέρεια κάθε ανθρώπινης ζωής. Σου προκαλεί έκπληξη; Όταν είσαι στο διαδίκτυο, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής σου καταγράφει ό,τι κάνεις. Δεν νομίζεις ότι και ο Θεός έχει αυτή την ικανότητα; Σε μια απείρως μεγαλύτερη κλίμακα;
Καθώς ανοίγουν τα βιβλία, εμφανίζεται το όνομά σου. Οι πράξεις, τα λόγια, ακόμη και οι σκέψεις σου τίθενται μπροστά στο ουράνιο ακροατήριο. Σε τρομάζει η σκέψη;
Τότε ο Υιός του ανθρώπου, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, πλησιάζει το θρόνο του Πατέρα. Δηλώνει ότι είσαι δικός Του. Αναγνωρίζει τα λάθη σου, αλλά δηλώνει ότι πέθανε για τις αμαρτίες σου και ότι θέλει να ζήσεις μαζί Του για την αιωνιότητα.
Το ουράνιο ακροατήριο παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Κι αυτοί θέλουν να είσαι εκεί για πάντα, γιατί είμαστε τα μακρινά αδέλφια τους. Αλλά θέλουν ταυτόχρονα τη διαβεβαίωση ότι είσαι πράγματι συγχωρεμένος και κατάλληλος για τη ζωή στην ουράνια βασιλεία. Περιμένουν την επιβεβαίωση από τον Πατέρα και τον Υιό.
Ο Πατέρας δεν θα αρνηθεί ποτέ τίποτα στον Ιησού.
Καθώς ο Ιησούς στέκεται εκεί και σε δηλώνει δικό Του, ο Πατέρας συναινεί με χαμόγελο. Ο φάκελός σου κλείνει. Οι αμαρτίες σου, που έχουν ήδη συγχωρεθεί από τον Ιησού, διαγράφονται. Είσαι καθαρός.
Το ουράνιο ακροατήριο ξεσπά σε χειροκροτήματα. Υπάρχει χαρά στον ουρανό για κάθε αμαρτωλό που γίνεται παιδί του Θεού. Είναι έτοιμοι να σε καλωσορίσουν στον παράδεισο.
Τι όμορφη σκηνή! Και είναι 100% αληθινή. Μπορείς να την διαβάσεις στο Δανιήλ 7.
Το όνομα κάθε πιστού θα κριθεί στο ουράνιο δικαστήριο πριν έρθει ο Χριστός. Αυτό το ουράνιο δικαστήριο, την ουράνια δίκη, την ονομάζουμε Διερευνητική Κρίση, δηλαδή μία κρίση, ή δίκη, στην οποία θα εξεταστεί η ζωή του κάθε πιστού. Και η ετυμηγορία για κάθε πιστό θα είναι: Αθώος χάριν του Χριστού!
Σε αυτή τη μελέτη, θα μάθουμε περισσότερα για αυτό το σημαντικό γεγονός.
1. Τι ζήτησε ο Θεός από τον Μωυσή να οικοδομήσει;
«Kαι ας κάνουν σε μένα ένα αγιαστήριο, για να κατοικώ μεταξύ τους. Σύμφωνα με όλα όσα εγώ σου δείχνω, κατά το υπόδειγμα της σκηνής, και σύμφωνα με το υπόδειγμα όλων των σκευών της, έτσι θα κάνετε» (Έξοδος 25:8-9).
Ο Θεός ζήτησε από τον Μωυσή να οικοδομήσει το αγιαστήριο. Το αγιαστήριο ήταν μια κινητή σκηνή και έτσι μπορούσαν να την κουβαλούν μαζί τους οι Ισραηλίτες καθώς ταξίδευαν στην έρημο. Αργότερα, όταν εγκαταστάθηκαν στη γη Χαναάν, ο Σολομών έχτισε το ναό της Ιερουσαλήμ για να αντικαταστήσει το αγιαστήριο. Το αγιαστήριο και ο ναός ήταν χωρισμένα σε τρία μέρη:
Αυλή
Τα Άγια
Τα Άγια των Αγίων
Πρέπει να έχουμε δύο πράγματα στο μυαλό μας για το αγιαστήριο/ναό. Πρώτον, ήταν ο τόπος κατοικίας του Θεού στη γη. Γι’ αυτό ονομάζεται συχνά, «οίκος του Θεού».
Δεύτερον, κατασκευάστηκε σύμφωνα με ένα πρότυπο που είδε ο Μωυσής στο όρος Σινά.
2. Τα έπιπλα στο αγιαστήριο
Υπήρχαν επτά έπιπλα στο αγιαστήριο.
Στην αυλή:
Α. Το θυσιαστήριο των δια πυρός προσφορών (Έξοδος 27:1-8). Εδώ έκαιγαν τις θυσίες. Το θυσιαστήριο συμβολίζει τη θυσία του Χριστού στο σταυρό (Ιωάννης 1:29).
Β. Ο νιπτήρας. Ο νιπτήρας ήταν γεμάτος νερό και τον χρησιμοποιούσαν οι ιερείς για να πλυθούν πριν μπουν στο αγιαστήριο (Έξοδος30:18–21). Το νερό συμβολίζει το βάπτισμα, τον καθαρισμό από την αμαρτία.
Στα Άγια:
Γ. Η επτάφωτος λυχνία (Έξοδος 25:31–40). Τη γέμιζαν με ελαιόλαδο και έδινε φως στο δωμάτιο. Το ελαιόλαδο αντιπροσωπεύει το Άγιο Πνεύμα (Αποκάλυψη4:5).
Δ. Το τραπέζι με τους άρτους της προθέσεως (Έξοδος 25:23–30). Ο άρτος συμβολίζει τόσο τον Ιησού Χριστό (Ιωάννης 6:51), όσο και τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, που μας δίνει πνευματική τροφή (Ματθαίος 4:4).
Ε. Το θυσιαστήριο του θυμιάματος (Έξοδος 30:7, 8). Συμβολίζει τις προσευχές του λαού του Θεού (Αποκάλυψη 5:8).
Στα Άγια των Αγίων:
Στ. Η Κιβωτός της Διαθήκης (Έξοδος 25:10–22). Η Κιβωτός της Διαθήκης περιείχε τις Δέκα Εντολές. Οι Δέκα Εντολές δείχνουν τον τρόπο ζωής που χαρακτηρίζει τους πιστούς.
Ζ. Το ιλαστήριο (Έξοδος 25:10–22). Η Κιβωτός της Διαθήκης είχε ένα ξύλινο καπάκι καλυμμένο με χρυσάφι. Ονομαζόταν ιλαστήριο. Εκεί ράντιζαν το αίμα από τη θυσία την Ημέρα του Εξιλασμού. Το αίμα συμβόλιζε τη θυσία του Χριστού. Επάνω στο ιλαστήριο ήταν σφυρηλατημένα δύο χρυσά χερουβείμ, και ανάμεσά τους ήταν συμβολικά ο θρόνος του Θεού.
3. Οι ιερείς του αγιαστηρίου
Στο επίγειο αγιαστήριο τα πρόσωπα που διακονούσαν ήταν οι ιερείς.
«KAI εσύ φέρε κοντά σου τον Ααρών, τον αδελφό σου, και τους γιους του μαζί του, ανάμεσα από τους γιους Iσραήλ, για να ιερατεύουν σε μένα: Τον Ααρών, τον Nαδάβ και τον Aβιούδ, τον Eλεάζαρ και τον Iθάμαρ, τους γιους του Aαρών. Kαι θα κάνεις μία άγια στολή στον Aαρών τον αδελφό σου, για δόξα και τιμή» (Έξοδος 28:1-2).
Τα μόνα πρόσωπα που επιτρέπονταν να πάνε πέρα από την αυλή ήταν οι ιερείς, ο Ααρών και οι απόγονοί του. Οι Λευίτες που ήταν συγγενείς του Ααρών (ο Ααρών ήταν από τη φυλή του Λευί) ήταν υπεύθυνοι για τη φροντίδα του αγιαστηρίου και μπορούσαν να εισέλθουν ανάλογα με τις ανάγκες:
«Κανένας δεν θα μπαίνει μέσα στον ναό του Κυρίου, παρά μονάχα οι ιερείς, και όσοι από τους Λευίτες υπηρετούν· αυτοί θα μπαίνουν μέσα, επειδή είναι άγιοι· και ολόκληρος o λαός θα φυλάττει την υπηρεσία του Κυρίου» (Β’ Χρονικών 23:6).
4. Οι θυσίες στο αγιαστήριο
Οι ιερείς είχαν πολλά καθήκοντα. Ο κύριος ήταν να είναι μεσολαβητές μεταξύ των αμαρτωλών ανθρώπων και του Θεού. Το έκαναν αυτό με θυσίες.
«Κάθε αρχιερέας ορίζεται για να προσφέρει δώρα και θυσίες» (Εβραίους 8:3).
«KAI ο Κύριος είπε στον Ααρών: Εσύ και οι γιοι σου, και η οικογένεια του πατέρα σου, μαζί με σένα, θα βαστάζετε την ανομία του αγιαστηρίου· κι εσύ και οι γιοι σου μαζί με σένα θα βαστάζετε την ανομία της ιερατείας σας… Kαι θα τηρείτε τις υπηρεσίες του αγιαστηρίου, και τις υπηρεσίες του θυσιαστηρίου, και δεν θα είναι πλέον οργή στους γιους Ισραήλ» (Αριθμοί 18:1, 5).
5. Η καθημερινή και ετήσια διακονία των ιερέων
Υπήρχαν δύο τύποι διακονίας, η καθημερινή διακονία, και η ετήσια διακονία που γινόταν μία φορά το χρόνο την Ημέρα του Εξιλασμού. Η καθημερινή διακονία γινόταν στα Άγια, ενώ η διακονία της Ημέρας του Εξιλασμού στα Άγια των Αγίων.
«Kαι καθώς αυτά ήταν έτσι κατασκευασμένα, στην πρώτη σκηνή μεν μπαίνουν μέσα πάντοτε οι ιερείς που εκτελούν τις λατρείες· στη δεύτερη, όμως, μία φορά τον χρόνο μπαίνει μέσα μονάχα ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τα αμαρτήματα του λαού που έγιναν από άγνοια» (Εβραίους 9:6-7).
Όταν γινόταν οι καθημερινές θυσίες, οι ιερείς έπαιρναν το αίμα και το ράντιζαν στην κουρτίνα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων. Αυτό σήμαινε ότι οι αμαρτίες έρχονταν υπόψη του Θεού, η παρουσία του Οποίου ήταν ακριβώς πίσω από την κουρτίνα.
Μια φορά το χρόνο, την Ημέρα του Εξιλασμού, ο αρχιερέας έμπαινε στα Άγια των Αγίων και έκανε εξιλέωση για το λαό για όλες τις αμαρτίες του περασμένου έτους.
6. Γιατί ήταν η Ημέρα του Εξιλασμού η πιο ιερή ημέρα του έτους;
Η Ημέρα του Εξιλασμού ήταν ημέρα κρίσης (Λευιτικός 23:27).
Ο αρχιερέας ομολογούσε τις αμαρτίες του λαού. Ήταν η μόνη φορά μέσα στο χρόνο που έμπαινε στα Άγια των Αγίων. Αν ο Θεός ήταν δυσαρεστημένος, ο αρχιερέας θα πέθαινε. Ο κόσμος περίμενε έξω να δει αν ο αρχιερέας θα βγει ζωντανός. Όταν έβγαινε, ο λαός ξεσπούσε σε φωνές χαράς, επειδή γνώριζαν ότι ο Θεός τους είχε συγχωρήσει και θα έχουν μια καθαρή καινούρια αρχή.
7. Ήταν η διακονία των ιερέων και οι θυσίες των ζώων επαρκείς για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανθρώπινης αμαρτίας;
Όχι!
Πρώτον, οι ιερείς ήταν οι ίδιοι αμαρτωλοί:
«Επειδή, τέτοιου είδους αρχιερέας έπρεπε σε μας: Όσιος, άκακος, αμόλυντος, ξεχωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε ψηλότερος από τους ουρανούς· αυτός δεν έχει ανάγκη καθημερινά, όπως οι αρχιερείς, να προσφέρει πρωτύτερα θυσίες για χάρη των δικών του αμαρτιών, και έπειτα για χάρη του λαού· επειδή, το έκανε αυτό μία φορά για πάντα, όταν πρόσφερε τον εαυτό του· δεδομένου ότι, ο νόμος βάζει αρχιερείς ανθρώπους, που έχουν αδυναμία· ο λόγος, όμως, της ορκωμοσίας, που έγινε μετά τον νόμο, τοποθέτησε τον Yιό, που έχει αποδειχθεί τέλειος στον αιώνα» (Εβραίους 7:26-28).
Δεύτερον, οι θυσίες δεν ήταν σε θέση να καθαρίσουν την αμαρτία:
«Kαι κάθε ιερέας στέκεται μεν καθημερινά υπηρετώντας, και πολλές φορές προσφέροντας τις ίδιες θυσίες, οι οποίες δεν μπορούν να αφαιρέσουν αμαρτίες» (Εβραίους 10:11).
8. Τι συμβόλιζαν οι ιερείς και οι θυσίες;
Αφού οι θυσίες των ζώων δεν μπορούσαν να καθαρίσουν την ανθρώπινη αμαρτία και οι ιερείς ήταν οι ίδιοι αμαρτωλοί, τότε γιατί θέσπισε ο Θεός αυτό το σύστημα; Επειδή οι ιερείς συμβόλιζαν τον Ιησού Χριστό που είναι ο αληθινός Αρχιερέας μας, και οι θυσίες την θυσία Του στο σταυρό!
«EXONTAΣ, λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Ιησού, τον Yιό του Θεού, ας κρατάμε την ομολογία. Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε καθ’ όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία. Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο της χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης» (Εβραίους 4:14–16).
Οι ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σύμβολο του Ιησού Χριστού, του μοναδικού αληθινού Αρχιερέα!
«Την επόμενη ημέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς αυτόν, και λέει: Nα, ο Αμνός του Θεού, ο οποίος σηκώνει την αμαρτία του κόσμου» (Ιωάννης 1:29).
«Από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι ο μάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, και ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης· σ’ αυτόν που μας αγάπησε, και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του… σ’ αυτόν είθε να είναι η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αμήν» (Αποκάλυψη 1:5-6).
Ακριβώς όπως οι ανθρώπινοι ιερείς συμβόλιζαν τον Χριστό, τον αληθινό Αρχιερέα, οι θυσίες των ζώων συμβόλιζαν τον θάνατο του Χριστού στο σταυρό που έχυσε το αίμα Του για να έχουμε εμείς συγχώρεση.
9. Πώς η Βίβλος αποκαλεί το επίγειο αγιαστήριο, τους ιερείς και τις θυσίες;
«Επειδή, αν ήταν [ο Χριστός] επάνω στη γη, ούτε θα υπήρχε ιερέας, δεδομένου ότι υπήρχαν ιερείς που πρόσφεραν τα δώρα, σύμφωνα με τον νόμο· οι οποίοι λειτουργούν ως υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή· επειδή, λέει: «Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύμφωνα με τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό»» (Εβραίους 8:4-5).
Η Αγία Γραφή τους αποκαλεί αντίγραφο και σκιά της ουράνιας πραγματικότητας!
10. Τι συνέβη στο θάνατο του Ιησού; Τι σημασία είχε;
«Kαι ξάφνου, το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, από επάνω μέχρι κάτω» (Ματθαίος 27:51).
Όταν πέθανε ο Χριστός, το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε από πάνω μέχρι κάτω. Αυτό σήμαινε ότι ο ναός και οι υπηρεσίες του έπαψαν να έχουν νόημα, διότι τώρα ο αληθινός Αμνός του Θεού είχε θυσιαστεί!
Αυτό επιβεβαιώνεται και στα ακόλουθα εδάφια:
«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, εσύ που φονεύεις τους προφήτες, και λιθοβολείς τους αποσταλμένους προς εσένα, πόσες φορές θέλησα να συνάξω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα συνάζει τα μικρά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά δεν θελήσατε; Δέστε, ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος» (Ματθαίος 23:37-38).
Λίγο πριν το θάνατό Του ο Ιησούς δεν αναφέρεται πλέον στον ναό ως «οίκο του Θεού» αλλά ως «οίκος σας». Ο αληθινός οίκος του Πατέρα είναι στον ουρανό!
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει πλέον ναός στην Ιερουσαλήμ. Και ακόμη και να ξαναχτιζόταν, δεν θα ήταν οίκος του Θεού, επειδή οι επίγειες θυσίες και ιερείς είναι πλέον άνευ ουσίας.
11. Το επίγειο αγιαστήριο μια σκιά του ουράνιου
Στην Αγία Γραφή το επίγειο αγιαστήριο ήταν ένα αντίγραφο του ουράνιου. Ό,τι γινόταν στο επίγειο, αντανακλούσε αυτό που συμβαίνει στον ουρανό. Το επίγειο ήταν μια μικρογραφία του ουράνιου. Ως εκ τούτου, το επίγειο έπρεπε να γίνει ακριβώς όπως το πρωτότυπο που έδειξε ο Θεός στον Μωυσή.
Ο απόστολος Παύλος επιβεβαιώνει το ίδιο για το γήινο αγιαστήριο όταν δηλώνει:
«Οι οποίοι [επίγειοι ιερείς] λειτουργούν ως υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή· επειδή, λέει: Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύμφωνα με τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό» (Εβραίους 8:5).
Εδώ ο Παύλος αναφέρεται στο επίγειο αγιαστήριο ως «υπόδειγμα και σκιά» του ουράνιου.
12. Υπάρχει αγιαστήριο στον ουρανό;
Και βέβαια!
«ΣYΓKEΦAKAIΩΣH δε όλων αυτών που λέγονται είναι τούτη: Έχουμε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά του θρόνου της μεγαλοσύνης μέσα στους ουρανούς, λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή, την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος» (Εβραίους 8:1-2).
Εδώ ο Παύλος μιλά για την «αληθινή σκηνή» που ανεγέρθηκε από τον Κύριο. Ομοίως:
«Όταν, όμως, ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν, διαμέσου της μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι αυτής της κατασκευής» (Εβραίους 9:11).
Εδώ ο Παύλος μιλά για μια μεγαλύτερη και πιο τέλεια σκηνή που δεν φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια, και είναι πέρα από την επίγεια δημιουργία.
Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε:
«Kαι ανοίχθηκε ο ναός του Θεού μέσα στον ουρανό, και φάνηκε η κιβωτός της διαθήκης του μέσα στον ναό του· και έγιναν αστραπές και φωνές και βροντές και σεισμός και μεγάλο χαλάζι» (Αποκάλυψη 11:19).
Ομοίως:
«Όποιος νικάει, θα τον κάνω στύλο μέσα στον ναό του Θεού μου, και δεν θα βγει πλέον έξω· και θα γράψω επάνω του το όνομα του Θεού μου, και το όνομα της πόλης του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, που κατεβαίνει από τον ουρανό από τον Θεό μου, και το νέο μου όνομα» (Αποκάλυψη 3:12).
Ο ναός του Θεού εδώ δεν είναι ο ναός στην Ιερουσαλήμ που είχε καταστραφεί όταν ο Ιωάννης έγραφε την Αποκάλυψη. Είναι ο αληθινός ναός του Θεού στον ουρανό, στη Νέα Ιερουσαλήμ, την ουράνια πόλη.
Ο προφήτης Ησαΐας είδε σε όραμα τον ουράνιο ναό/αγιαστήριο του Θεού και έλαβε εκεί το κάλεσμά του στην προφητική διακονία:
«KATA τον χρόνο που πέθανε o βασιλιάς Oζίας, είδα τον Κύριο να κάθεται επάνω σε έναν θρόνο ψηλό και υπερυψωμένο, και το κράσπεδό του γέμισε τον ναό. Από πάνω του στέκονταν Σεραφείμ, που το κάθε ένα είχε έξι φτερούγια· με τα δύο σκέπαζε το πρόσωπό του, και με τα άλλα δύο σκέπαζε τα πόδια του, και με τα υπόλοιπα δύο πετούσε» (Ησαΐας 6:1-2).
Ο Ιακώβ είδε επίσης τον ουράνιο οίκο του Θεού σε όνειρο:
«Kαι είδε ένα όνειρο, και ξάφνου, μία σκάλα στηριγμένη στη γη, της οποίας η κορυφή της έφτανε στον ουρανό· και ξάφνου, οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν επάνω σ’ αυτή. Kαι είδε ότι, ο Κύριος στεκόταν επάνω απ’ αυτή, και είπε: Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεός του Αβραάμ του πατέρα σου, και ο Θεός του Ισαάκ· τη γη, επάνω στην οποία κοιμάσαι, σε σένα θα τη δώσω, και στο σπέρμα σου… Όταν ο Ιακώβ σηκώθηκε από τον ύπνο του, είπε: Βέβαια, ο Κύριος είναι σε τούτο τον τόπο, και εγώ δεν το ήξερα. Kαι φοβήθηκε, και είπε: Πόσο φοβερός είναι αυτός ο τόπος! Τούτο δεν είναι παρά οίκος του Θεού, και αυτή η πύλη του ουρανού» (Γένεση 28:12-13, 16-17).
Σε αυτά τα εδάφια ο Ιακώβ βλέπει μια μεγάλη σκάλα. Στην κορυφή βλέπει τον Κύριο να στέκεται και στη σκάλα, αγγέλους να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν. Τότε ξυπνάει και γεμάτος φόβο αναφωνεί ότι αυτός είναι οίκος του Θεού.
Αυτό που είδε ο Ιακώβ ήταν το ουράνιο αγιαστήριο
Αυτό που είδε ο Ιακώβ ήταν το ουράνιο αγιαστήριο όπου βρίσκεται η πραγματική κατοικία του Θεού και από όπου οι άγγελοι αποστέλλονται στις αποστολές τους.
Πριν φύγει ο Ιησούς, έδωσε την ακόλουθη υπόσχεση:
«Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα· ειδάλλως, θα σας έλεγα· πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. Kαι αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε και εσείς, όπου είμαι εγώ. Kαι όπου εγώ πηγαίνω ξέρετε, και τον δρόμο ξέρετε» (Ιωάννης 14:2-4).
Εδώ ο Ιησούς εξηγεί ότι θα πήγαινε στο σπίτι του Πατέρα στον ουρανό. Ο οίκος του Πατέρα, ή «οίκος του Θεού» είναι μια αναφορά στον ναό, στην προκειμένη περίπτωση στον επουράνιο. Εκεί θα προετοιμάσει ένα μέρος και θα έρθει ξανά για να πάρει τους πιστούς στον ουρανό.
Και μετά προσθέτει, «όπου εγώ πηγαίνω ξέρετε». Οι μαθητές γνώριζαν καλά ότι υπάρχει ένας ουράνιος «οίκος του Θεού» και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτό που είπε ο Ιησούς είχε νόημα για αυτούς.
13. Πότε ξεκίνησε η διακονία του Ιησού στο ουράνιο αγιαστήριο;
Όταν αναλήφθηκε!
«Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου, και για την άγια πόλη σου, ώστε να συντελεστεί η παράβαση, και να τελειώσουν οι αμαρτίες, και να γίνει εξιλέωση για την ανομία, και να εισαχθεί αιώνια δικαιοσύνη, και να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία και να χριστεί ο Άγιος των αγίων» (Δανιήλ 9:24).
Στο πρωτότυπο κείμενο, οι λέξεις qodesh qodashim που μεταφράζονται «ο Άγιος των αγίων» μπορούν επίσης να μεταφραστούν «τα Άγια των αγίων». Το Δανιήλ 9:24 είναι μια προφητεία για τον Χριστό. Στον καθορισμένο χρόνο ο Χριστός θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας, και όταν αναλήφθηκε εγκαινίασε τη διακονία Του στο ουράνιο αγιαστήριο ως Αρχιερέας μας.
14. Ποιος είναι ο ρόλος του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο;
«Επειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης ανάμεσα σε Θεό και ανθρώπους, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός» (Α’ Τιμοθέου 2:5).
Οι επίγειοι ιερείς μεσίτευαν κάθε μέρα στο επίγειο αγιαστήριο που ήταν μία σκιά του ουράνιου. Ο Χριστός μεσιτεύει για μας μπροστά στον Πατέρα στο ουράνιο αγιαστήριο.
15. Υπάρχει ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού;
Και βέβαια!
Όπως η καθημερινή διακονία των ιερέων στο επίγειο αγιαστήριο συμβόλιζε τη διακονία του Χριστού στο ουράνιο, έτσι και η επίγεια Ημέρα του Εξιλασμού συμβολίζει την ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού.
«Kαι μου είπε: Μέχρι 2.300 ημερονύκτια· τότε, το [ουράνιο] αγιαστήριο θα καθαριστεί» (Δανιήλ 8:14).
Ο Δανιήλ εδώ προφήτευσε ότι μετά από μια προφητική περίοδο 2.300 ημερών, το ουράνιο αγιαστήριο θα καθαριζόταν. Το επίγειο αγιαστήριο καθαριζόταν την Ημέρα του Εξιλασμού, όταν ο Θεός αφαιρούσε τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ και τους έδινε μια νέα αρχή. Το ουράνιο αγιαστήριο καθαρίζεται την ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού.
Ο Δανιήλ περιγράφει την ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού με τις ακόλουθες λέξεις:
«Θωρούσα, μέχρις ότου τέθηκαν οι θρόνοι, και ο Παλαιός των ημερών κάθισε, του οποίου το ένδυμα ήταν λευκό σαν χιόνι, και οι τρίχες του κεφαλιού του σαν καθαρό μαλλί· ο θρόνος του ήταν φλόγα φωτιάς· οι τροχοί του φωτιά που κατέκαιγε με φλόγες. Ποταμός φωτιάς έβγαινε και διαχεόταν από μπροστά του. Χίλιες χιλιάδες τον υπηρετούσαν, και μύριες μυριάδες παραστέκονταν μπροστά του· το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν» (Δανιήλ 7:9-10).
«Είδα σε οράματα της νύχτας, και ξάφνου, ένας σαν Yιός ανθρώπου ερχόταν μαζί με τα σύννεφα του ουρανού, και έφτασε μέχρι τον Παλαιό των ημερών, και τον έφεραν μέσα, μπροστά του» (Δανιήλ 7:13).
«Μέχρις ότου ήρθε ο Παλαιός των ημερών, και η κρίση δόθηκε στους αγίους του Υψίστου· και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία» (Δανιήλ 7:22).
Ο «Παλαιός των ημερών» είναι ο Πατέρας. Ο «Υιός ανθρώπου» είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Αρχιερέας μας που εμφανίζεται ενώπιον του Πατέρα ως συνήγορος μας. Ακριβώς όπως ο επίγειος αρχιερέας εμφανιζόταν στον επίγειο την επίγεια Ημέρα του Εξιλασμού.
Αυτοί που στέκονται και κάθονται γύρω από το θρόνο του Θεού είναι τα ουράνια όντα.
Με βάση τη θυσία του Χριστού, όσοι πιστεύουν σε Αυτόν αθωώνονται: «η κρίση δόθηκε στους αγίους του Υψίστου». Αμέσως μετά, λαμβάνουν τη βασιλεία!
16. Πότε θα γίνει η ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού;
Ο Δανιήλ 8:14 τοποθετεί την ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού στο τέλος της προφητείας των 2.300 ημερονυκτίων, της μεγαλύτερης χρονικής προφητείας στη Βίβλο. Σύμφωνα με τη χρονολογία της Αγίας Γραφής, τα 2,300 ημερονύκτια μας φέρνουν στο έτος 1844 (δες τη σχετική μελέτη).
Το Δανιήλ 7:22 τοποθετεί την ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού λίγο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία, καθώς μόλις τελειώνει, οι άγιοι λαμβάνουν τη βασιλεία. Οπότε η ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού δεν είναι μία 24-ωρη ημέρα, αλλά μία περίοδος που ξεκίνησε το 1844 και θα τελειώσει μόλις πριν τη Δευτέρα Παρουσία.
17. Γιατί όλα αυτά;
Η ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού είναι ένα ουράνιο δικαστήριο. Εκεί θα φανεί μπροστά στα ουράνια πλήθη ποιοι θα σωθούν. Χρειάζεται να κάνει κάτι τέτοιο ο Θεός για να μας σώσει; Η απάντηση είναι και όχι και ναι.
Ο Θεός ξέρει πριν ακόμη γεννηθούμε, ποιος θα σωθεί και ποιος όχι. Όταν κάποιος πιστέψει στον Χριστό, οι αμαρτίες του συγχωρούνται και στα μάτια του Θεού το άτομο αυτό έχει ήδη σωθεί.
Αλλά υπάρχει και μια απάντηση ναι. Ο Θεός δεν είναι μόνος στον ουρανό. Υπάρχουν αμέτρητοι άγγελοι και ενδεχομένως και άλλα ουράνια όντα. Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα, αυτοί όχι. Ο Θεός ξέρει την καρδιά μας, αυτοί όχι.
Πριν ο Θεός φέρει δισεκατομμύρια συγχωρεμένους αμαρτωλούς από τη γη στον ουρανό, τα αμέτρητα ουράνια όντα πρέπει να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι οι συγχωρεμένοι αμαρτωλοί που προέρχονται από τη γη είναι πράγματι κατάλληλοι να κατοικήσουν στον ουρανό.
Η ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού δεν έχει σκοπό να αποφασίσει ο Θεός ποιος θα σωθεί και ποιος όχι, αυτό ήδη το γνωρίζει. Είναι όμως η ευκαιρία για κάθε ουράνιο ον να εξετάσει το αρχείο της ζωής του λαού του Θεού, να βεβαιωθεί ότι η πίστη μας είναι γνήσια, και, μαζί με τον Θεό, και με βάση την πίστη μας στον Χριστό, να μας κηρύξει άξιους να βρεθούμε στη βασιλεία του Θεού! Αλληλούια!
Τι σημαίνουν αυτά για μένα;
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη μελέτη σε αυτή τη σειρά μελετών. Όχι επειδή είναι η πιο σημαντική. Αλλά επειδή οι περισσότεροι Χριστιανοί δεν καταλαβαίνουν τι κάνει ο Χριστός ως Αρχιερέας μας στο ουράνιο αγιαστήριο.
Αν έχεις ερωτήσεις, μη διστάσεις να έρθεις σε επαφή με μια εκκλησία Αντβεντιστών Εβδόμης Ημέρας, ή με κάποιο πάστορα της εκκλησίας για περαιτέρω διευκρινίσεις. Επιπλέον, εν καιρώ ευελπιστούμε να προσθέσουμε και άλλες μελέτες που θα ρίξουν περισσότερο φως σε αυτό το θέμα.
Από τα πράγματα που διάβασες κράτα δύο σκέψεις στο μυαλό.
Πρώτον, ο Χριστός μεσιτεύει για σένα και για κάθε πιστό αυτή τη στιγμή ενώπιον του Πατέρα στον ουρανό. Αλληλούια!
Δεύτερον, οι μέρες που ζούμε είναι βαρύνουσας σημασίας. Η επίγεια Ημέρα του Εξιλασμού ήταν η ιερότερη και πιο σημαντική ημέρα στο ημερολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης. Ο λαός του Θεού ταπείνωνε την καρδιά και συχνά νήστευαν. Ως Χριστιανοί που ζούμε την περίοδο της ουράνιας Ημέρας του Εξιλασμού, θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει μία παρόμοια σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη μπροστά στον Θεό.
Είμαι ευγνώμων που ο Χριστός είναι ο Αρχιερέας μου που μεσιτεύει για μένα στο ουράνιο αγιαστήριο. Ανυπομονώ να επιστρέψει σύντομα!
