Μας βλέπουν οι νεκροί;
Ο θάνατος είναι ο τελευταίος εχθρός. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τον τάφο Άδη. Το «άδης» προέρχεται από το α το στερητικό, και το απαρέμφατο ιδείν, και σημαίνει αυτό που δεν φαίνεται, το μη ορατό. Με αυτό τον τρόπο αναγνώριζαν ότι ανθρωπίνως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει σε ένα άτομο όταν πεθαίνει.
Αλλά δόξα τω Θεώ, αυτό που δεν γνωρίζουμε ως άνθρωποι, μας το αποκαλύπτει η Αγία Γραφή. Και η αλήθεια είναι πιο παρήγορη από όσο θα σου φανεί αρχικά. Ο Θεός έχει καλά σχέδια, και ο θάνατος δεν θα τα σταματήσει!
1. Πώς περιγράφει η Αγία Γραφή τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ;
«Kαι ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης· και εμφύσησε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει» (Γένεση 2:7).
Μπορούμε να περιγράψουμε τη δημιουργία του ανθρώπου με την ακόλουθη εξίσωση:
Χώμα + πνοή ζωής = μία ψυχή που ζει, δηλαδή ένα ζωντανό άτομο.
Με βάση τα παραπάνω, αν αφαιρεθεί η πνοή της ζωής, ο άνθρωπος θα γίνει πάλι χώμα. Και τίποτα περισσότερο.
Ζωντανός άνθρωπος – πνοή ζωής = χώμα.
2. Πώς περιγράφει η Αγία Γραφή επανειλημμένα το θάνατο;
Ως επιστροφή στο χώμα. Ακριβώς όπως λέει η παραπάνω εξίσωση.
«Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, μέχρις ότου επιστρέψεις στη γη, από την οποία πάρθηκες· επειδή, γη είσαι και σε γη θα επιστρέψεις» (Γένεση 3:19).
«Θυμήσου, παρακαλώ, ότι με έκανες σαν πηλό· και θα με ξαναφέρεις στο χώμα» (Ιώβ 10:9).
«Αν βάλει την καρδιά του επάνω στον άνθρωπο, θα σύρει στον εαυτό του το πνεύμα του και την πνοή του· κάθε σάρκα θα εκπνεύσει μαζί, και o άνθρωπος θα επιστρέψει στο χώμα» (Ιώβ 34:14-15).
3. Πώς αλλιώς αναφέρεται η Αγία Γραφή στο θάνατο;
Πάνω από 50 φορές τον ονομάζει ύπνο!
«Αυτά είπε, και ύστερα απ’ αυτό, τους λέει: O Λάζαρος, ο φίλος μας, κοιμήθηκε· αλλά, πηγαίνω για να τον ξυπνήσω» (Ιωάννης 11:11).
«Kαι καθώς γονάτισε [ο Στέφανος], φώναξε με δυνατή φωνή: Κύριε, να μη τους λογαριάσεις αυτή την αμαρτία· και όταν το είπε αυτό, κοιμήθηκε» (Πράξεις 7:60).
«Kαι πολλοί απ’ αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα της γης, θα σηκωθούν, οι μεν σε αιώνια ζωή, οι δε σε ονειδισμό και αιώνια καταισχύνη» (Δανιήλ 12:2).
Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους ο πρώτος θάνατος (ο θάνατος που πεθαίνουν τώρα οι άνθρωποι) συγκρίνεται με ύπνο. Πρώτον, η θέση ενός ατόμου που κοιμάται μοιάζει με τη θέση του ατόμου που έχει πεθάνει – ξαπλωμένος, τα μάτια κλειστά, καμία επαφή με το περιβάλλον.
Δεύτερον, ακριβώς όπως ο άνθρωπος που κοιμάται κάποια στιγμή θα ξυπνήσει, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με όλους τους ανθρώπους που πεθαίνουν. Όλοι οι νεκροί θα αναστηθούν, κάποιοι για την αιώνια ζωή, κάποιοι για καταδίκη.
Αντίθετα, ο δεύτερος θάνατος (ο θάνατος κατά την Ημέρα της Κρίσης) δεν ονομάζεται ποτέ «ύπνος», επειδή αυτοί που πεθαίνουν τον δεύτερο θάνατο, δεν θα αναστηθούν ποτέ ξανά.
4. Καταλαβαίνει κάτι ο άνθρωπος που πεθαίνει;
Όχι, τίποτα.
«Επειδή, οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· οι νεκροί, όμως, δεν γνωρίζουν τίποτε, ούτε έχουν πλέον απόλαυση· επειδή, η ανάμνησή τους λησμονήθηκε. Ακόμα και η αγάπη τους, και τo μίσος τους, και o φθόνος τους, χάθηκε ήδη· και δεν θα έχουν μερίδα στον αιώνα σε όλα όσα γίνονται κάτω από τον ήλιο» (Εκκλησιαστής 9:5-6).
«Δεν υπάρχει πράξη ούτε λογισμός ούτε γνώση ούτε σοφία, στον άδη όπου πηγαίνεις» (Εκκλησιαστής 9:10).
«Οι νεκροί δεν θα αινέσουν τον Κύριο» (Ψαλμός 115:17).
«Ύστερα από λίγο θα κοιμάμαι στο χώμα· και τo πρωί θα με αναζητήσεις, αλλά δεν θα υπάρχω» (Ιώβ 7:21).
Εδώ ο Ιώβ εξηγεί ότι αφού πεθάνει, παύει να υπάρχει.
«Άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα είναι ολιγόβιος, και γεμάτος από ταραχή· αναβλασταίνει σαν άνθος, και κόβεται· φεύγει σαν σκιά, και δεν διαμένει» (Ιώβ 14:1-2).
5. Τι είναι το πνεύμα που επιστρέφει στον Θεό στο θάνατο;
Είναι η πνοή που έδωσε ο Θεός στον Αδάμ στη Δημιουργία, και σε κάθε άνθρωπο.
«[Τότε θα] επιστρέψει τo χώμα στη γη, όπως ήταν, και τo πνεύμα [θα] επιστρέψει στον Θεό, ο οποίος τo έδωσε» (Εκκλησιαστής 12:7).
Σε αυτό το εδάφιο, στο πρωτότυπο κείμενο, υπάρχει η λέξη ρούαχ, που μπορεί να μεταφραστεί είτε «πνοή» είτε «πνεύμα». Στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει η λέξη «πνοή». Στη Δημιουργία ο Θεός φύσηξε στα ρουθούνια του Αδάμ την πνοή της ζωής. Στον θάνατο, το σώμα επιστρέφει στο χώμα και η πνοή επιστρέφει στο Θεό.
6. Μα δεν έχουμε μέσα μας αθάνατη ψυχή;
Όχι, απολύτως όχι!
Πρώτον, τίποτα ανθρώπινο δεν είναι αθάνατο. Ακόμα και οι άγγελοι δεν είναι αθάνατοι. Μόνο ο Θεός είναι αθάνατος.
«Ο οποίος [ο Θεός] αυτός μόνος έχει την αθανασία, ο οποίος κατοικεί σε απρόσιτο φως, τον οποίο κανένας από τους ανθρώπους δεν είδε ούτε και μπορεί να δει· στον οποίο ας είναι τιμή και αιώνια κυριαρχική εξουσία. Αμήν» (Α’ Τιμοθέου 6:16).
Εδώ ο απόστολος Παύλος μας λέει καθαρά ότι μόνος ο Θεός έχει την αθανασία. Μόνο ο Θεός είναι από τη φύση Του αθάνατος. Όλοι οι άλλοι, είτε είναι άγγελοι είτε άνθρωποι λαμβάνουν την αθανασία ως δώρο από τον Θεό.
Δεύτερον, η λέξη «ψυχή» στη Αγία Γραφή αναφέρεται στον άνθρωπο ως σύνολο. «Αυτός είναι καλή ψυχή,» λέμε μερικές φορές. Τι εννοούμε; Ότι αυτός είναι καλός άνθρωπος.
Ας δούμε δύο παραδείγματα από την Αγία Γραφή:
«Όλες οι ψυχές της οικογένειας του Ιακώβ, που μπήκαν στην Αίγυπτο, ήταν 70» (Γένεση 46:27). Εδώ η Αγία Γραφή μιλάει για 70 ανθρώπους, την οικογένεια του Ιακώβ, που έφυγαν από τη γη Χαναάν και πήγαν στην Αίγυπτο. Τους 70 ανθρώπους τους ονομάζει 70 ψυχές.
«Kαι ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης· και εμφύσησε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει» (Γένεση 2:7). Εδώ η Γραφή μιλά για τη Δημιουργία του Αδάμ. Ονομάζει τον Αδάμ, «ψυχή που ζει» δηλαδή ένα ζωντανό άνθρωπο. Το γεγονός ότι ο Αδάμ έγινε «ψυχή που ζει» σημαίνει ότι θα μπορούσε να ήταν και ψυχή που δεν ζει. Αυτό ακριβώς έγινε όταν πέθανε ο Αδάμ!
Η λέξη «ψυχή» μπορεί επίσης να αναφέρεται στα συναισθήματά μας. Παράδειγμα:
«Kαι καθώς τελείωσε να μιλάει στον Σαούλ, η ψυχή του Iωνάθαν συνδέθηκε με την ψυχή του Δαβίδ, και o Iωνάθαν τον αγάπησε σαν τη δική του ψυχή» (Α’ Σαμουήλ 18:1).
Όταν το κείμενο λέει ότι η ψυχή του Ιωνάθαν συνδέθηκε με την ψυχή του Δαβίδ, σημαίνει ότι οι δύο σχημάτισαν ένα πολύ στενό δεσμό φιλίας.
Η λέξη «ψυχή» ΠΟΤΕ στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται σε μια υποτιθέμενη ανεξάρτητη, αθάνατη οντότητα, που υποτίθεται ότι κατοικεί μέσα μας.
7. Μπορούν οι νεκροί να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς;
Φυσικά και όχι!
«Όπως τα νερά εκλείπoυν από τη θάλασσα, και o ποταμός στερεύει και ξεραίνεται, έτσι o άνθρωπος, όταν κοιμηθεί, δεν σηκώνεται· μέχρις ότου δεν υπάρξουν οι ουρανοί, δεν θα ξυπνήσουν, και δεν θα εγερθούν από τον ύπνο τους… Οι γιοί του υψώνονται, και αυτός δεν ξέρει· και ταπεινώνονται, και αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτε απ’ αυτά» (Ιώβ 14:11-12, 21).
«Δεν θα έχουν [οι νεκροί] μερίδα στον αιώνα σε όλα όσα γίνονται κάτω από τον ήλιο» (Εκκλησιαστής 9:6).
Μια ισχυρότατη ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ:
«Δεν θα βρεθεί σε σένα κανένας, που να διαπερνάει τον γιο του ή τη θυγατέρα του μέσα από τη φωτιά ή που να ασκεί μαντεία ή να είναι προγνώστης των καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρομάντης. Επειδή, καθένας που τα κάνει αυτά είναι βδέλυγμα στον Κύριο» (Δευτερονόμιο 18:10-12).
Κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με τους νεκρούς είναι βδέλυγμα για τον Θεό. Γιατί; Επειδή αφού οι νεκροί είναι νεκροί και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς, κάποιος άλλος, ο Σατανάς και οι άγγελοί του, μπορούν να ανταποκριθούν και να προσποιηθούν ότι είναι δήθεν οι νεκροί και έτσι να περάσουν στους ανυποψίαστους ζωντανούς ό,τι μήνυμα θέλουν.
8. Ποιος είπε για πρώτη φορά το ψέμα ότι όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, δεν πεθαίνει πραγματικά αλλά εξακολουθεί να ζει σε άλλη μορφή;
Ο Σατανάς. Συγκρίνετε τα λόγια του με τα λόγια του Θεού.
«Kαι ο Κύριος ο Θεός έδωσε προσταγή στον Αδάμ, λέγοντας: Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, όμως, από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, δεν θα φας απ’ αυτό· επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε» (Γένεση 2:16-17).
Ο Θεός είπε στον Αδάμ ότι αν έτρωγε τον απαγορευμένο καρπό, θα πέθαινε «οπωσδήποτε». Δεν του είπε, «το σώμα σου θα πεθάνει αλλά η ψυχή σου θα συνεχίσει να ζει». Του είπε «θα πεθάνεις». Ποιος; Εσύ, ο Αδάμ, ολόκληρος.
Ας δούμε τώρα και τα λόγια του φιδιού, δηλαδή του Σατανά.
«Kαι το φίδι είπε στη γυναίκα: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε». Στο κείμενο το Βάμβα το λέει ως εξής: «δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει» (Γένεση 3:4).
Το φίδι δεν απέρριψε εντελώς την ιδέα του θανάτου. Είπε, «δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει». Δηλαδή, «μπορεί να φαίνεται ότι πεθαίνεις, αλλά θα συνεχίσεις να ζεις». Αυτό ακριβώς συνεπάγεται η πίστη σε μια αθάνατη ψυχή. Ένα άτομο φαίνεται να πεθαίνει, αλλά στην πραγματικότητα, μέρος του ατόμου, το πιο σημαντικό μέρος, υποτίθεται ότι συνεχίζει να ζει. Έτσι, το άτομο δεν έχει πραγματικά πεθάνει.
«Θα πεθάνεις οπωσδήποτε» είπε ο Θεός, «δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει» είπε ο Σατανάς. Όταν λοιπόν κάποιος πιστεύει και διδάσκει αθανασία της ψυχής, κατά κάποιο τρόπο διαιωνίζει το ψέμα που είπε ο Σατανάς.
9. Μα οι καλοί άνθρωποι δεν πηγαίνουν στον παράδεισο όταν πεθαίνουν;
Όχι.
«Mη θαυμάζετε γι’ αυτό· επειδή, έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στους τάφους, θα ακούσουν τη φωνή του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης» (Ιωάννης 5:28, 29).
Οι νεκροί είναι στους τάφους τους μέχρι τη στιγμή της ανάστασης.
«Άνδρες αδελφοί, μπορώ να σας πω ξεκάθαρα για τον πατριάρχη Δαβίδ, ότι και πέθανε και θάφτηκε, και ο τάφος του είναι μεταξύ μας μέχρι αυτή την ημέρα… Επειδή, ο Δαβίδ δεν ανέβηκε στους ουρανούς» (Πράξεις 2:29, 34).
«Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα· ειδάλλως, θα σας έλεγα· πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. και αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε και εσείς, όπου είμαι εγώ» (Ιωάννης 14:2-3).
Ο Ιησούς εδώ καθιστά εξαιρετικά σαφές το πότε θα είμαστε μαζί Του. Όχι όταν πεθάνουμε, αλλά όταν θα έρθει ξανά για να μας παραλάβει στον ουρανό. Δηλαδή στη Δευτέρα Παρουσία.
«Kαι όλοι αυτοί, αν και έλαβαν καλή μαρτυρία διαμέσου της πίστης, δεν απόλαυσαν την υπόσχεση· επειδή, ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μην πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς» (Εβραίους 11:39-40).
Αυτά είναι πολύ σημαντικά εδάφια.
Το κεφάλαιο Εβραίους 11 μιλάει για τους άνδρες και τις γυναίκες που είχαν ζήσει πιστοί στο Θεό και είχαν πεθάνει. Μας διαβεβαιώνει ότι όλοι αυτοί οι πιστοί «δεν απόλαυσαν την υπόσχεση». Ποια υπόσχεση; Την υπόσχεση της αιώνιας ζωής.
Γιατί δεν την έλαβαν; Δεν θα μπορούσε ο Θεός να τους πάει στον παράδεισο αμέσως μετά το θάνατό τους; Φυσικά και θα μπορούσε. Αλλά δεν το έκανε. Γιατί; Επειδή έχει ένα καλύτερο σχέδιο, «κάτι καλύτερο».
Ποιο είναι αυτό το καλύτερο σχέδιο; «Να μη πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς». Ο Θεός αποφάσισε να μας πάρει όλους μαζί στον παράδεισο, στη Δευτέρα Παρουσία, όχι έναν έναν, όταν πεθαίνουμε. Αυτό είναι το καλύτερο σχέδιο του Θεού.
Φαντάσου ότι πεθαίνει ένας πατέρας και πηγαίνει στον παράδεισο αφήνοντας πίσω του την γυναίκα του και πέντε παιδιά. Και φαντάσου ότι η σύζυγος δεν έχει αρκετά χρήματα για να φροντίζει τα παιδιά. Ή ότι η σύζυγος παντρεύεται κάποιον άλλο που ο σύζυγος πραγματικά αντιπαθούσε. Και αυτός ο άλλος κακομεταχειρίζεται τα παιδιά. Θα ήταν παράδεισος ο παράδεισος για τον νεκρό σύζυγο; Φυσικά και όχι! Θα ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία να βλέπει από ψηλά όλες αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις.
Όχι οι νεκροί δεν πηγαίνουν κατευθείαν στον παράδεισο. Το καλύτερο σχέδιο του Θεού είναι ότι όλοι οι πιστοί όλων των εποχών, θα πάνε στον παράδεισο ταυτόχρονα. Όλοι θα συναντήσουμε τον Θεό μαζί. Όλοι θα γονατίσουμε μπροστά Του μαζί. Και όλοι θα εξερευνήσουμε τα υπέροχα πράγματα που έχει ετοιμάσει για μας μαζί.
Αυτό πράγματι είναι το καλύτερο σχέδιο! Και αυτό ακριβώς θα κάνει ο Θεός.
10. Αν οι νεκροί είναι νεκροί, ποια είναι η ελπίδα του πιστού;
Μα φυσικά η ανάσταση!
«Ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα· έπειτα, εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε, ταυτόχρονα, μαζί τους, με σύννεφα, σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα· και έτσι, θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο. Λοιπόν, να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον μ’ αυτά τα λόγια.» (Α’ Θεσσαλονίκης 4:16-18).
Η ελπίδα του πιστού είναι η ανάσταση και η αιώνια ζωή που θα λάβουμε κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού! Αμήν!
11. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι νεκροί θα αναστηθούν;
Όταν ζούσε ο απόστολος Παύλος, κάποιοι Χριστιανοί στην Κόρινθο αμφισβητούσαν την ανάσταση. Να τι τους είπε ο Παύλος:
«Αν, όμως, κηρύττεται ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, πώς μερικοί ανάμεσά σας λένε, ότι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών; Kαι αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε· και αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι μάταιο το κήρυγμά μας, αλλά και η πίστη σας είναι μάταιη» (Α’ Κορινθίους 15:12-14).
Και προσθέτει:
«Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς· έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί» (Α’ Κορινθίους 15:20).
Με άλλα λόγια, η ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι η εγγύηση ότι θα αναστηθούμε και εμείς. Ο Χριστός είναι η απαρχή της συγκομιδής. Η ανάσταση των πιστών είναι η υπόλοιπη συγκομιδή.
Τι σημαίνουν αυτά για μένα;
Ο θάνατος είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα. Αλλά μέσω του θανάτου και της ανάστασής Του ο Χριστός έσπασε τη δύναμη του θανάτου. Τώρα προσφέρει αιώνια ζωή σε όλους όσους πιστεύουν σε Αυτόν. Την αιώνια ζωή θα την λάβουμε στη Δευτέρα Παρουσία. Εκείνοι που είναι ζωντανοί θα λάβουν την αιώνια ζωή χωρίς να πεθάνουν. Εκείνοι που πέθαναν με πίστη, τώρα κοιμούνται, και στη Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν για να λάβουν την αιώνια ζωή.
Θέλεις να λάβεις κι εσύ αυτό το δώρο από τον Χριστό;
Ναι, καταλαβαίνω ότι ο θάνατος είναι θάνατος, όχι μια άλλη μορφή ζωής. Δέχομαι πρόθυμα το δώρο της αιώνιας ζωής που θα δώσει ο Χριστός σε όλους τους πιστούς κατά τη Δεύτερη Παρουσία! Αμήν!
