Πιστεύω
Η ιστορία της φυλής μας είναι μεγάλη και σπουδαία! Ποιος Έλληνας ή ποια Ελληνίδα δε νιώθει περηφάνια για την ιστορία μας; Σωκράτης, Περικλής, Πλάτων, Αριστοτέλης, Μέγας Αλέξανδρος – αυτά τα ονόματα σίγουρα προκαλούν κάποιο αίσθημα υπεροχής σε μας που λεγόμαστε Έλληνες. Και το αίσθημα αυτό μεγαλώνει αν προσθέσουμε τις ονομασίες – Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα και πόσες άλλες. Δεν αμφιβάλλει όλη ή ανθρωπότητα ότι η ιστορία και τα κατορθώματα της φυλής μας έπαιξαν ένα σπουδαίο ρόλο στον πολιτισμό του κόσμου.
Ο Χριστός και οι Έλληνες
Αλλά η ιστορία μας δε σταμάτησε με την παλιά εκείνη δόξα. Υπάρχει και συνέχεια, μια συνέχεια που δεν τη σκεπτόμαστε συχνά. Περιγράφετε στο Ευαγγέλιο που έγραψε ο Ιωάννης, ο αγαπητός μαθητής του Χριστού. “Υπήρχαν και μερικοί Έλληνες ανάμεσα σ’ εκείνους που ανέβαιναν για να προσκυνήσουν κατά την εορτή. Αυτοί, λοιπόν, ήρθαν στον Φίλιππο, αυτόν από τη Βηθσαϊδά τής Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν, λέγοντας: Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού” (Ιωάννης 12:20,21). Και τον είδαν. Ο Χριστός συγκινήθηκε από την πίστη τους και δήλωσε: “Ήρθε η ώρα για να δοξαστεί ο Υιός τού ανθρώπου”. Στο πρόσωπο των Ελλήνων είδε την επιτυχία της αποστολής Του για όλους τους λαούς.
Αργότερα ήρθε ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα και έφερε τα καλά νέα του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος αισθάνθηκε και πίστευε ότι ο Θεός τον κάλεσε για να μεταδώσει τα νέα για το Χριστό στους Έλληνες. Ξεκινώντας από τη Νεάπολη (τη σημερινή Καβάλα), επισκέφθηκε τους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη και τη Βέροια. Μετά επισκέφθηκε την Αθήνα, και στη σκιά της Ακρόπολης μίλησε στους φιλοσόφους της εποχής εκείνης: “Άνδρες Αθηναίοι, σας βλέπω, από κάθε πλευρά, στο έπακρον θεολάτρες. Επειδή, ενώ περνούσα, και πρόσεχα τα σεβάσματά σας, βρήκα και έναν βωμό, στον οποίο υπάρχει η επιγραφή: ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ. Εκείνον, λοιπόν, που αγνοώντας λατρεύετε, αυτόν εγώ σας κηρύττω” (Πράξεις 17:22,23).
Η ελληνική γλώσσα
Μπορεί να μας έρχεται η σκέψη ότι ο Παντοδύναμος άφησε τους Εβραίους και πιάστηκε με μας τους Έλληνες. Αυτή η ιδέα είναι ευχάριστη αλλά όχι πραγματική. Ένα πράγμα είναι γεγονός: η Ελληνική γλώσσα έγινε το μέσο στα χέρια του Θεού για τη διάδοση του Ευαγγελίου στον τότε κόσμο. Η ζωή, η διδασκαλία, τα θαύματα του Χριστού, μαζί με τις επιστολές των αποστόλων, όλα καταχωρήθηκαν στην Καινή Διαθήκη στην Ελληνική γλώσσα και ο Χριστιανισμός άρχισε να κερδίζει έδαφος σε όλη την οικουμένη. Βέβαια, οι πρώτοι αιώνες ήσαν μαρτυρικοί και χιλιάδες Χριστιανοί έχυσαν το αίμα τους για την πίστη τους. Αλλά ήρθε η μέρα που σταμάτησαν οι διωγμοί. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Από τότε άρχισε μια άλλη εποχή για την εκκλησία.
Το Πιστεύω – Σύμβολο της Πίστης
Ο Κωνσταντίνος ήταν εκείνος που συνεκάλεσε την πρώτη οικουμενική σύνοδο της Νικαίας το 325 μ.Χ. Σ’ αυτή συνήλθαν 318 πατέρες της εκκλησίας, και το πιο σημαντικό τους έργο ήταν το Σύμβολο της Πίστεως, κάτι που μέχρι σήμερα θεωρείται μια τέλεια σύνοψη της Χριστιανικής πίστης:
- Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
- Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων.
- Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο.
- Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου, και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπήσαντα.
- Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα, και ταφέντα.
- Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Κκαι ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.
- Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.
- Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.
- Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν, και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
- Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
- Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών,
- και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Μέσα σε 174 λέξεις συνοψίζεται η Χριστιανική πίστη. Το ερώτημα που γεννάται είναι: Αυτό το Σύμβολο της Πίστεως παραμένει το δικό μας πιστεύω σήμερα; Η σκέψη μας, η ζωή μας και όλο το είναι μας, είναι σύμφωνα με αυτό το πρώτο και γνήσιο πιστεύω; Θεωρώ ότι αξίζει πάρα πολύ να εξετάσουμε λίγο βαθύτερα αυτό το θέμα που έχει να κάνει με το πιστεύω μας.
Πες μας τη γνώμη σου για αυτό το άρθρο.
Επιστροφή στην αρχική σελίδα.
