Εισαγωγή

Η Αγία Γραφή περιέχει δεκάδες προφητείες που εκπληρώθηκαν στη ζωή του Χριστού. Ίσως η πιο εντυπωσιακή είναι αυτή που διαβάζουμε στον προφήτη Δανιήλ 9:24-27. Παραθέτουμε τα εδάφια. Καθώς διαβάζουμε, καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο προφήτης Δανιήλ έγραψε την συγκεκριμένη προφητεία περίπου το 539 π.Χ.

24 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.

25 Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.

26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι’ εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.

27 Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι· και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν.

70 Εβδομάδες

Η προφητεία ξεκινάει με έναν χρονικό προσδιορισμό, 70 εβομάδες. Στον προφητικό λόγο της Αγίας Γραφής μια ημέρα συμβολίζει ένα έτος (Ιεζεκιήλ 4:6). Οι 70 εβδομάδες λοιπόν είναι 490 ημέρες (70 Χ 7 = 490) οπότε 490 έτη. Η προφητεία λοιπόν που έγραψε ο προφήτης Δανιήλ αφορά 490 χρόνια. Πότε ξεκινούν αυτά τα 490 χρόνια; Ο προφήτης Δανιήλ δίνει την απάντηση: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ». Τα 490 χρόνια ξεκινούν από την προσταγή να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ. Πότε όμως δόθηκε αυτή η προσταγή;

Φθινόπωρο 457 π.Χ.

Η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 586 π.Χ. και ο λαός Ισραήλ πήγε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Οι βασιλιάδες της Περσίας εξέδωσαν τρία διατάγματα σχετικά με την επιστροφή του λαού Ισραήλ αλλά μόνο ένα επέτρεπε την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ και αυτό δόθηκε το φθινόπωρο του 457 π.Χ. και μπορείς να το διαβάσεις στον Έζρα 7:18. Βρήκαμε λοιπόν την ημερομηνία έναρξης της προφητείας του Δανιήλ, 457 π.Χ.

Μεσσιανική Προφητεία

Τι θα γινόταν όμως σε αυτά τα 490 χρόνια; Ο προφήτης εξηγεί: «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων».

Ο χώρος δεν επαρκεί για πλήρη ανάλυση της προφητείας οπότε θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στις φράσεις που έβαλα σε έντονους χαρακτήρες.

Διορισμένος χρόνος για το λαό Ισραήλ.

Διαβάζοντας την ιστορία του Ισραήλ στην Αγία Γραφή βλέπεις ότι ενώ υπάρχουν κάποια λαμπρά στοιχεία, σε μεγάλο βαθμό η ιστορία του λαού είναι ιστορία ανυπακοής προς τον Θεό. Αποκορύφωμα η σταύρωση του Χριστού στην οποία πρωτοστάτησαν οι ηγέτες του έθνους. Όταν ο απόστολος Πέτρος τον Χριστό αν 7 είναι αρκετό να συγχωρεί τον συνάνθρωπο 7 φορές, ο Χριστός απάντησε 70 Χ 7 (Ματθαίο 18:22). 70 Χ 7 μας κάνει 490. Στο Δανιήλ 9:24-27 λοιπόν ο Θεός είπε ότι θα δώσει διορία 490 χρόνια για να μετανοήσουν (σύγκρινε με Γένεση 15:13-16 όπου ο Θεός έδωσε 400 χρόνια στους Αμορραίους να μετανοήσουν). Η χάρη του Θεού είναι μεγάλη, αλλά όταν ο άνθρωπος συνεχίζει στην αμαρτία, ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ο λαός Ισραήλ δεν μετανόησε και στο τέλος της προφητείας έχασε τα προνόμια του ως εκλεκτός λαός του Θεού.

«Συντελεσθή η παράβασις»

Οι φράσεις «συντελεσθή η παράβασις» και «τελειώσωσιν αι αμαρτίαι» είναι παράλληλες και αναφέρονται στον πλέον κοσμοϊστορικό γεγονός της ιστορίας της ανθρωπότητας, τη θυσία του Χριστού στο σταυρό. Πράγματι, με τη θυσία Του ο Χριστό έβαλε τέλος στην κυριαρχία της αμαρτίας επάνω στη γη.

«Εξιλέωσης περί της ανομίας»

Οι φράσεις «εξιλέωσης περί της ανομίας» και «εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιως» επίσης παραπέμπουν στην θυσία του Χριστού. Η θυσία Του έφερε εξιλασμό για τις αμαρτία μας, ενώ η δικαιοσύνη του Χριστού διαμένει στον αιώνα.

Άγιος των αγίων

Η φράση «να χρισθή ο Άγιος των αγίων» έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αναφέρεται στον Χριστό που είναι ο μόνος «Άγιος των αγίων», ο αρχηγός των πιστών οι οποίοι στην Αγία Γραφή ονομάζονται άγιοι. Ο Χριστός χρίσθηκε με το Άγιο Πνεύμα στη βάπτιση Του, οπότε εκεί αναφέρεται πρώτιστα η φράση. Το αρχικό κείμενο όμως μπορεί να μεταφραστεί και λίγο διαφορετικά: «να χρισθούν τα Άγια των αγίων», δηλαδή το πλέον άγιο και εσωτερικό μέρος του ναού του Θεού. Οπότε η φράση αναφέρεται στα ουράνια Άγια των αγίων τα οποία ο Χριστός έχρισε όταν ανέβηκε στον ουρανό και άρχισε το μεσιτικό Του έργο ως αρχιερέας μας. Σε ποιό από τα δύο γεγονότα αναφέρεται η προφητεία; Αφού το αρχικό κείμενο επιτρέπει και τις δύο αναγνώσεις και αφού και τα δύο συνέβησαν, τότε μπορούμε να πούμε ότι αναφέρεται και στα δύο!

Βλέπουμε λοιπόν ότι η προφητεία είναι άκρως μεσσιανική, έχει δηλαδή ως επίκεντρο της, τον Ιησού Χριστό, τον Μεσσία. Αυτό είναι σημαντικό να το θυμόμαστε γιατί κάποιοι ειλικρινείς αλλά πλανημένοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η προφητεία αναφέρεται στον αντίχριστο!! Άκουσον, άκουσον!

Τρεις περίοδοι

Συνεχίζουμε. Μέχρι στιγμής είδαμε την διάρκεια της προφητείας, 490 χρόνια, καθώς και το σημείο έναρξης, φθινόπωρο του 457 π.Χ. Καθώς η προφητεία ξεδιπλώνεται, βλέπουμε ότι χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές περιόδους.

Πρώτη περίοδος

Η πρώτη περίοδος είναι 7 εβδομάδες, δηλαδή 49 χρόνια (7 Χ 7 = 49). Διαβάζουμε: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας». Η δεύτερη περίοδος είναι 62 εβδομάδες, δηλαδή 434 χρόνια (62 Χ 7 = 434).

Η πρώτη περίοδος εκτείνεται από το 457 π.Χ. που ξεκινά η προφητεία μέχρι το 408 π.Χ. Σε αυτό το διάστημα, ανοικοδομήθηκε το τείχος της Ιερουσαλήμ «εν καιροίς στενοχωρίας», ακριβώς όπως το προείπε ο Θεός μέσω του Δανιήλ 100 χρόνια νωρίτερα.

Δεύτερη περίοδος

Οπότε η δεύτερη περίοδος των 434 χρόνων ξεκινά από το φθινόπωρο του 408 π.Χ. και τελειώνει το 27 μ.Χ. (408 π.Χ. + 434 χρόνια = 27 μ.Χ.). Μην ξεχνάμε ότι όταν πηγαίνουμε από το π.Χ. στο μ.Χ. δεν υπάρχει έτος 0, οπότε πάμε κατευθείαν από το 1 π.Χ. στο 1 μ.Χ.. Τι θα γινόταν το 27 μ.Χ.; Η προφητεία αναφέρει «έως του Χριστού του ηγουμένου».

Η λέξη «Χριστός» είναι τίτλος και σημαίνει «χρισμένος». Πότε χρίσθηκε ο Ιησούς από το Άγιο Πνεύμα και έγινε «χρισμένος» δηλαδή Χριστός; Το φθινόπωρο του 27 μ.Χ. Απίστευτο δεν είναι; Σίγουρα! Κάποιος όμως μπορεί να ρωτήσει, «και που το ξέρουμε ότι ο Χριστός βαπτίσθηκε το 27 μ.Χ.»;

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Χριστός γεννήθηκε γύρω στο 4 π.Χ. Επίσης, γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι γεννήθηκε το φθινόπωρο (αυτό θα το συζητήσουμε σε άλλη μελέτη). Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ο Χριστός ήταν περίπου 30 χρονών όταν βαπτίστηκε (Λουκά 3:23).

Όχι μόνο αυτό, αλλά ο Λουκάς μας λέει επίσης ότι ο Χριστός βαπτίστηκε το 15ο έτος της ηγεμονίας του Τιβέριου Καίσαρα (Λουκά 3;1). Ο Τιβέριος έγινε συν-ηγεμόνας με τον Αύγουστο Καίσαρ το 12 μ.Χ. Μέτρα 15 χρόνια και θα φτάσεις στο 27 μ.Χ. Απίστευτη η ακρίβεια της Αγίας Γραφής! Μάλιστα, ο Χριστός γνώριζε την προφητεία του Δανιήλ και πως αναφερόταν σε Αυτόν. Έτσι, μόλις βαπτίστηκε άρχισε να κηρύττει: «επληρώθη ο καιρός» (Μάρκο 1:15). Ποιός καιρός είχε «πληρωθεί» δηλαδή «εκπληρωθεί»; Η μόνη χρονολογημένη προφητεία που αναφέρεται στην βάπτιση του Χριστού είναι η προφητεία του Δανιήλ 9:24-27. Άρα λοιπόν ο Χριστός γνώριζε ότι η βάπτιση Του είναι εκπληρώσει αυτής της θαυμάσιας προφητείας.

Τρίτη περίοδος

Είπαμε παραπάνω ότι η προφητεία χωρίζεται σε τρία κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι καλύπτει 7 εβδομάδες, δηλαδή 49 χρόνια. Το δεύτερο κομμάτι καλύπτει 62 εβδομάδες δηλαδή 434 χρόνια, και μας φέρνει μέχρι το φθινόπωρο του 27 μ.Χ., δηλαδή μέχρι την βάπτιση του Χριστού. Άρα το τρίτο κομμάτι είναι η 1 εβδομάδα που απομένει, δηλαδή 7 χρόνια, και μας φέρνει από το φθινόπωρο του 27 μ.Χ. μέχρι το φθινόπωρο του 34 μ.Χ. Τί θα γινόταν αυτή την τελευταία εβδομάδα; Ας δούμε τι μας λέει η προφητεία.

«Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι’ εαυτόν… Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι· και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά».

Ο προφήτης Δανιήλ μας λέει ότι μετά τις 62 εβδομάδες, μετά δηλαδή το 27 μ.Χ. θα «κοβόταν» ο Χριστός, αλλά όχι για τον εαυτό Του. Έγινε αυτό; Φυσικά. Την άνοιξη του 31 μ.Χ., το Πάσχα, ο Χριστός πέθανε στο σταυρό, κόπηκε η ζωή Του. Και βέβαια, δεν πέθανε για τον εαυτό Του αλλά για μας. Κουβάλησε τις δικές μας αμαρτίες για να μην χρειαστεί να τις κουβαλήσουμε εμείς την ημέρα της κρίσης.

Στη μέση της εβδομάδας

Η προφητεία προσθέτει ότι αυτή την εβδομάδα ο Χριστός θα στερέωνε την διαθήκη. «Διαθήκη» στην Αγία Γραφή είναι η υπόσχεση του Θεού να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και να μας κάνει λαό Του. Αυτό ακριβώς έκανε ο Χριστός στο σταυρό. Αλλά πρόσεξε, αν και η διαθήκη προσφέρεται σε όλους, δεν την δέχονται όλοι αλλά μόνο «εις πολλούς». Την δέχονται πολλοί, αλλά όχι όλοι. Αγαπητέ φίλε, δεν έχει και πολύ αξία να διαβάζεις για τον Θεό, να ζεις καλή ζωή, αλλά να μην έχεις την διαθήκη του Θεού επικυρωμένη πάνω σου. Πως γίνεται αυτό; Διάβασε τα σχετικά άρθρα μας.

Τέλος, η προφητεία μας λέει ότι «εν τω ημίσει της εβδομάδος», δηλαδή στη μέση της τελευταίας εβδομάδας, δηλαδή την άνοιξη του 31 μ.Χ. θα έπαυε η θυσία και η προσφορά. Τι σημαίνει αυτό;

Στο Ματθαίο 27:51 διαβάζουμε ότι όταν πέθανε ο Χριστός στο σταυρό, το καταπέτασμα του ναού στην Ιερουσαλήμ σχίσθηκε από πάνω μέχρι κάτω. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Ήταν πράξη Θεού που σκοπό είχε να δείξει ότι ο ναός της Ιερουσαλήμ έπαυε πλέον να είναι ο οίκος του Θεού και οι θυσίες των αμνών δεν είχαν πλέον νόημα γιατί είχε πεθάνει ο Χριστός, ο πραγματικό Αμνός του Θεού. Από εκείνη τη στιγμή και πέρα κανείς δεν χρειάζεται, μάλιστα δεν πρέπει, να προσφέρει θυσία ζώων στο Θεό γιατί οι θυσίας συμβόλιζαν τη θυσία του Χριστού και αφού αυτή έγινε πραγματικότητα οποιαδήποτε άλλη θυσία είναι μια έμπρακτη άρνηση της θυσίας του Χριστού. Αυτό πρέπει να το σκεφθούν πολύ καλά οι Χριστιανοί που πιστεύουν ότι κάποια μέρα θα ξαναχτιστεί ο ναός στην Ιερουσαλήμ και θα αρχίσουν πάλι οι θυσίες ζώων. Επαναλαμβάνω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν έμπρακτη άρνηση της θυσίας του Χριστού. Τελεία και παύλα.

Το τέλος της προφητείας

Αλλά είπαμε ότι η προφητεία που έγραψε ο προφήτης Δανιήλ τελειώνει το φθινόπωρο του 34 μ.Χ. Τι έγινε τότε; Μετά το θάνατο του Χριστού και για τριάμυσι χρόνια, οι απόστολοι κήρυτταν το ευαγγέλιο στους Ιουδαίους. Τι μεγάλο το έλεος του Θεού να καλεί σε μετάνοια αυτούς που σταύρωσαν τον Υιό Του! Μεγάλα και θαυμαστά τα ελέη Του! Αρκετοί Ιουδαίοι μετανόησαν και πίστεψαν, αλλά οι ηγέτες του λαού Ισραήλ κυνήγησαν με πάθος τους απόστολους.

Το φθινόπωρο του 34 μ.Χ. έγιναν τρία πράγματα. Πρώτον, ο λιθοβολισμός του Στέφανου που περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων κεφάλαιο 7. Ο λιθοβολισμός αυτός έχει πολλά κοινά σημεία με την σταύρωση του Χριστού. Για παράδειγμα, και οι δύο καταδικαστικές αποφάσεις πάρθηκαν από το ανώτατο συνέδριο του Ισραήλ, και τις δύο φορές η κατηγορία ήταν βλασφημία, και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν ψευδομάρτυρες, και στις δύο περιπτώσεις η μαρτυρία των κατηγορούμενων (Χριστού, Στεφάνου) τελειώνει με τον Χριστό στα δεξιά του Θεού.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι σκοτώνοντας τον Στέφανο οι Ιουδαίοι έδειχνα ουσιαστικά το ίδιο πνεύμα ανομίας και ανυπακοής που έδειξαν θανατώνοντας τον Χριστό. Επιβεβαίωναν την απόρριψη του Θεού. Και όπως είπαμε νωρίτερα, το έλεος του Θεού είναι τεράστιο, αλλά έχει μέτρο, έχει όριο. Ο λιθοβολισμός του Στέφανου σημειώνει το τέλος του λαού Ισραήλ ως επιούσιου λαού του Θεού. Όχι επειδή θανάτωσαν τον Στέφανο, ούτε ακόμη επειδή θανάτωσαν τον Χριστό, αλλά επειδή αυτές οι πράξεις ήταν το επιστέγασμα της ανυπακοής τους ανά τους αιώνες.

Διωγμός και ευαγγελισμός!

Με τον θάνατο του Στέφανου, δύο πράγματα συνέβησαν, και τα δύο με μεγάλη συμβολική σημασία. Το ένα είναι ότι άρχισε μεγάλος διωγμός ενάντια στους Χριστιανούς, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Χριστιανοί να φύγουν από την Ιερουσαλήμ όπου έμεναν και να πάνε στην Σαμάρεια όπου άρχισαν αν κηρύττουν το Ευαγγέλιο στους «ξένους» Σαμαρείτες, το πρώτο βήμα προς τον ευαγγελισμό των εθνών (Πράξεις 8:1-8). Το δεύτερο είναι ότι μπαίνει πλέον στο προσκήνιο ο απόστολος Παύλος, αρχικά ως διώκτης των Χριστιανών, αλλά σύντομα ως Χριστιανός ο ίδιος, που γίνεται ο απόστολος των εθνών.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο λιθοβολισμός του Στέφανου σημαίνει το τέλος μίας εποχής, της εποχής του λαού Ισραήλ, και την αρχή του μεγάλου ευαγγελισμού των εθνών. Όλα αυτά τα είχε προείπει ο προφήτης Δανιήλ. Όχι βέβαια με δική του σοφία ή πρόγνωση, αλλά εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα.

Η προφητεία κλείνει με αναφορές στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ που έγινε λίγα χρόνια αργότερα, το 70 μ.Χ. ως αποτέλεσμα των γεγονότων που αναλύσαμε παραπάνω: «ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί». Τι θλιβερός επίλογος σε έναν λαό που είχε δεχθεί τις ευλογίες του Θεού πλουσιότερα απ’ οποιονδήποτε άλλο!

Επίλογος

Η προφητεία που έγραψε ο προφήτης Δανιήλ στο 9:24-27 είναι πράγματι εντυπωσιακή. Γραμμένη το 539 π.Χ. προφήτεψε με απόλυτη ακρίβεια την προσταγή της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ που έγινε το 457 π.Χ., την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης του τείχους το 408 π.Χ., την βάπτιση του Χριστού το 27 μ.Χ., την σταύρωση Του το 31 μ.Χ. και το τέλος του λαού Ισραήλ ως επιούσιου λαού το 34 μ.Χ. με τον λιθοβολισμό του Στέφανου, καθώς και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους που έγινε λίγα χρόνια αργότερα.

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια ούτε το αύριο, πόσο μάλλον το μέλλον 600 χρόνια μετά. Ούτε ο προφήτης Δανιήλ μπορούσε. Την προφητεία μπορεί να την έγραψε ο προφήτης Δανιήλ, αλλά προήλθε από τον Θεό.

Πως πρέπει να ανταποκριθώ; Ο αλαζόνας νους θα προσπαθήσει να βρει κάποια δικαιολογία για να μην πιστέψει στον λόγο του Θεού. Ο καθαρός και ταπεινός νους όμως θα αναγνωρίσει την μεγαλοσύνη του Θεού και μαζί με τον προφήτη Ιωάννη θα αναφωνήσει, «μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ παντοκράτωρα!». Εσύ φίλε σε ποια κατηγορία ανήκεις;