Στην Αρμενία

Αρμενία Ετσαματζίν – ο Αρχαιότερος Καθεδρικός
Γεννήθηκα στην Αρμενία από Έλληνα πατέρα και Αρμένισσα μητέρα. Η Αρμενία είναι μία πολύ όμορφη χώρα από την οποία έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις. Είναι επίσης η πρώτη χώρα που δέχθηκε επίσημα ως κρατική οντότητα τον Χριστιανισμό. Αυτό έγινε το 301 μ.Χ. λίγα χρόνια πριν ο Μέγας Κωνσταντίνος αποδεχθεί το Χριστιανισμό στη Βυζαντική Αυτοκρατορία.
Από μικρή ήθελα να έχω τη δική μου Αγία Γραφή. Αλλά ήταν δύσκολο να βρει κανείς μία και ήταν πολύ ακριβές.
Ομιλίες για τον Χριστό
Μια ημέρα μία γειτόνισσα με κάλεσε σε κάποιες ομιλίες για τον Χριστό. Όποιος παρακολουθούσε τις ομιλίες στο τέλος θα έπαιρνε μία Αγία Γραφή. Ενθουσιάστηκα και αποφάσισα να πάω.
Πάντα με ενοχλούσε η ιδέα του θανάτου. Φαινόταν ένα μάταιο και άδοξο τέλος της ζωής. Σε μία από τις ομιλίες, ο ομιλητής μίλησε για την ανάσταση. Ήταν θαυμάσια ομιλία. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό κάποια ημέρα θα αναστηθεί. Θυμάμαι ακόμη απεικονίσεις που προσπαθούσαν να δείξουν πως περίπου θα είναι η ανάσταση. Έμειναν τυπωμένες στο νου μου. Η διδασκαλία της ανάστασης δίνει νόημα στη ζωή, γιατί ακόμη και αν κάποιο άτομο πεθάνει, μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση ότι θα το ξαναδούμε.
Βάπτιση στην Αρμενία

Όμορφη Αρμενία
Προς το τέλος της σειράς ομιλιών, ο ομιλητής ρώτησε αν κάποιος θα ήθελε να βαπτιστεί. Ήμουν η πρώτη που σηκώθηκα. Η βάπτιση είναι κάτι που πρέπει να κάνει κάποιος συνειδητά. Λίγες ημέρες αργότερα βαπτίστηκα.
Τότε έγινε κάτι παράξενο. Τις λίγες φορές που είχα διαβάσει την Αγία Γραφή δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε. Μάλιστα, αναρωτιόμουν πως μπορούσαν άλλοι να κάθονται και να μελετούν με τις ώρες. Μετά τη βάπτιση, με το που άρχισα να διαβάζω, άρχισα και να καταλαβαίνω. Αυτά που διάβαζα είχαν νόημα πλέον. Αυτό είναι ένα από τα πολλά θαύματα που έχει κάνει ο Θεός στη ζωή μου.
Από την όμορφη Αρμενία στην όμορφη Κύπρο

Αραράτ – το Όρος Όπου Κάθισε η Κιβωτός του Νώε
Τέσσερις μήνες μετά τη βάπτισή μου, ήρθα στην Κύπρο, με τον μικρό μου γιο. Ο άντρας μου είχε φύγει χρόνια πριν. Αν και είχα ελληνικές ρίζες από τον πατέρα μου, δεν ήξερα ελληνικά και αισθανόμουν ξένη. Η εκκλησία στην οποία βαπτίστηκα ήταν η εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. Για 16 χρόνια έζησα στην Κύπρο μη γνωρίζοντας αν υπάρχει τέτοια εκκλησία. Στα 16 αυτά χρόνια συνάντησα πολλές δυσκολίες. Αλλά ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου και έδινε λύσεις.
Τελικά, κάποιος πάστορας γνωστός από την Αρμενία βρήκε την εκκλησία στο διαδίκτυο και με έβαλε σε επικοινωνία με τον πάστορα εδώ στην Κύπρο.
Κύπρος – στην εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας
Αμέσως πήγα το Σάββατο στην εκκλησία. Πηγαίνοντας ήμουν ανήσυχη. Πως θα με δέχονταν; Κάθε ανησυχία εξαφανίστηκε καθώς από τη στιγμή που έφτασα τα μέλη της εκκλησίας με αγκάλιασαν με αγάπη σα να με ήξεραν χρόνια. Μέχρι σήμερα, η εκκλησία είναι σαν δεύτερό μου σπίτι.
Αυτό έγινε πριν περίπου πέντε χρόνια. Από τότε πολύ σπάνια να λείψω Σάββατο από την εκκλησία. Τώρα φυσικά γνωρίζω πολύ καλά τα ελληνικά οπότε μπορώ να συμμετέχω πλήρως στις διάφορες δραστηριότητες. Μερικές φορές έχω την ευκαιρία να διδάξω άλλα άτομα, ή τα παιδιά της εκκλησίας μαθήματα από την Αγία Γραφή.
Αυτό που μου δίνει όμως ακόμη περισσότερη χαρά είναι ότι η μητέρα μου, η νύφη μου, και οι δύο κόρες της, έρχονται μαζί μου στην εκκλησία. Και περιμένω την ημέρα, και προσεύχομαι, και ο πολυαγαπημένος μου γιός να πάρει και αυτός τις αποφάσεις του.
Δόξα στον καλό Θεό

Ερμινέ Ορφανίδη
Ευχαριστώ τον καλό Θεό που με οδήγησε τόσο όμορφα στη ζωή μου και προσμένω μία ευτυχισμένη ζωή μαζί Του εδώ στη γη, και αιώνια ζωή μαζί Του όταν γίνει η Δευτέρα Παρουσία.
Πες μας τη γνώμη σου για αυτή την προσωπική μαρτυρία.