Η Θεία Κοινωνία: Εισαγωγή

Είναι το τελευταίο βράδυ του Χριστού πριν το θάνατό Του. Η καρδιά του είναι γεμάτη θλίψη για το τι θα υποφέρει σύντομα. Θέλει να περάσει το χρόνο Του με τους αγαπημένους Του μαθητές. Συγκεντρώνονται σε ένα ανώγειο δωμάτιο για να γιορτάσουν μαζί μια τελευταία φορά το δείπνο του Πάσχα.

Το δείπνο του Πάσχα αποτελούνταν από άζυμο ψωμί, χυμό σταφυλιού, πικρά βότανα και ψητό αρνί.

Ήταν μια γιορτή απελευθέρωσης από τη δουλεία της Αιγύπτου. Ο Χριστός σε λίγο θα πέθαινε για να επιτύχει μια απείρως μεγαλύτερη απελευθέρωση. Απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας. Χρησιμοποιεί το πλαίσιο του γεύματος του Πάσχα για να καθιερώσει μια νέα γιορτή αυτής της μεγαλειώδους απελευθέρωσης.

Το Δείπνο του Κυρίου. Η Θεία Κοινωνία. Ή αλλιώς, θεία ευχαριστία.

Ο Χριστός αφαιρεί το αρνί γιατί το αρνί συμβόλιζε τον ίδιο. Τώρα που ο αληθινός Αμνός θα πέθαινε, δεν θα υπήρχει πλέον ανάγκη να θυσιάζονται αρνιά.

Αφαιρεί επίσης τα πικρά βότανα. Η δουλεία της Αιγύπτου, και η δουλεία της αμαρτίας, είναι πικρές. Αλλά τώρα που ο Χριστός θα πέθαινε για τις αμαρτίες μας, δεν θα υπήρχε πλέον ανάγκη να τρώμε πικρά βότανα. Η πικρία της αμαρτίας νικήθηκε.

Κρατάει το άζυμο ψωμί και τον καθαρό χυμό σταφυλιού. Και προσθέτει ένα ακόμα στοιχείο.

Σε αυτή τη μελέτη, θα μάθουμε για αυτή την όμορφη χριστιανική πρακτική.

1. Τι συμβολίζει το ψωμί στην κοινωνία;

«Kαι ενώ έτρωγαν, παίρνοντας ο Ιησούς τον άρτο, και αφού τον ευλόγησε, έκοψε, και έδινε στους μαθητές, και είπε: Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου» (Ματθαίος 26:26).

«Kαι παίρνοντας άρτο, αφού ευχαρίστησε, έκοψε, και έδωσε σ’ αυτούς, λέγοντας: Τούτο είναι το σώμα μου, που δίνεται για σας· αυτό να κάνετε στη δική μου ανάμνηση» (Λουκάς 22:19).

Το άζυμο ψωμί συμβολίζει το σώμα του Ιησού που καρφώθηκε στο σταυρό για τις αμαρτίες μας. Τρώγοντας το, θυμόμαστε τη θυσία Του για εμάς.

Αλλά υπάρχει κάτι ακόμα. «Είσαι αυτό που τρως», λέει ένα ρητό. Τρώγοντας το ψωμί που συμβολίζει τον Ιησού Χριστό, δηλώνουμε την προθυμία μας να μοιάσουμε με Αυτόν στην καθαρότητα του χαρακτήρα Του.

«Nα γίνεστε, λοιπόν, μιμητές του Θεού, ως παιδιά αγαπητά» (Εφεσίους 5:1).

«Παιδάκια μου, για τους οποίους είμαι ξανά σε ωδίνες, μέχρις ότου μορφωθεί μέσα σας ο Χριστός» (Γαλάτας 4:19).

Συμμετέχοντας στον άρτο της κοινωνίας, θυμόμαστε τον θάνατο του Χριστό και δηλώνουμε την επιθυμία μας να γίνουμε σαν Εκείνον.

2. Γιατί το ψωμί πρέπει να είναι άζυμο;

Το ένζυμο ψωμί ήταν απαγορευμένο κατά τη διάρκεια του Πάσχα. Ως εκ τούτου, το ψωμί με το οποίο ο Χριστός γιόρτασε την πρώτη κοινωνία ήταν άζυμο.

Η ζύμη κάποιες φορές συμβολίζει την αμαρτία.

«Eν τω μεταξύ, αφού συγκεντρώθηκαν οι μυριάδες του πλήθους, σε σημείο που να καταπατούν ο ένας τον άλλον, άρχισε να λέει στους μαθητές του: Πρώτον, προσέχετε στον εαυτό σας από τη ζύμη των Φαρισαίων, που είναι η υποκρισία» (Λουκάς 12:1).

Ο Χριστός έζησε και πέθανε αναμάρτητος. Από τη στιγμή που ο άρτος συμβολίζει τον Χριστό, πρέπει να είναι άζυμος.

3. Τι συμβολίζει ο χυμός σταφυλιού;

«Kαι παίρνοντας το ποτήρι, και αφού ευχαρίστησε, έδωσε σ’ αυτούς, λέγοντας: Πιείτε απ’ αυτό όλοι· επειδή, τούτο είναι το αίμα μου, αυτό της καινούργιας διαθήκης, που χύνεται χάρη πολλών για άφεση αμαρτιών» (Ματθαίος 26:27-28).

Ο Χριστός έχυσε το αίμα Του στο σταυρό για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας. Ο χυμός σταφυλιού συμβολίζει το αίμα Του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να είναι χυμός από κόκκινα σταφύλια.

4. Χυμός σταφυλιού ή κρασί;

Χυμός σταφυλιού και μόνο χυμός σταφυλιού!

Η ζύμωση που μετατρέπει το χυμό σταφυλιού σε κρασί, είναι παρόμοια με τη ζύμωση που γίνεται στο ψωμί. Παραπάνω είδαμε ότι η ζύμη απαγορευόταν το Πάσχα. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει την κοινωνία ως εξής:

«Kαι σας λέω ότι, δεν θα πιώ στο εξής από τούτο το γέννημα της αμπέλου, μέχρι εκείνη την ημέρα, όταν θα το πίνω καινούργιο μαζί σας στη βασιλεία του Πατέρα μου» (Ματθαίος 26:29).

Ο Χριστός ονομάζει αυτό που ήπιαν «γέννημα της αμπέλου». Τα αμπέλια δεν παράγουν κρασί. Παράγουν σταφύλια τα οποία με τη σειρά τους παράγουν χυμό σταφυλιού.

Μερικοί πιστεύουν ότι επειδή ο Χριστός πέθανε την άνοιξη, και η συγκομιδή σταφυλιών είχε πραγματοποιηθεί έξι μήνες νωρίτερα, ότι δεν θα μπορούσε να είναι χυμός σταφυλιού, επειδή ο χυμός σταφυλιού δεν διαρκεί έξι μήνες.

Αυτό είναι λάθος. Γνωρίζουμε από αρχαία γραπτά ότι ήξεραν πολύ καλά πώς να διατηρούν τον χυμό σταφυλιού για χρόνια χωρίς να παθαίνει ζύμωση. Τον έβραζαν, και ενώ ήταν βραστός τον έβαζαν σε νέα ασκιά. Έπειτα έβαζαν λίγο ελαιόλαδο το οποίο, επειδή είναι ελαφρύ, έμενε στην επιφάνεια και εμπόδιζε τον αέρα να έρθει σε επαφή με το χυμό. Στη συνέχεια σφράγιζαν τα ασκιά με πίσσα για να μην μπει καθόλου αέρας.

Η ίδια τεχνική χρησιμοποιείται σήμερα σε πολλές χώρες, με τη διαφορά ότι αντί για ασκιά χρησιμοποιούμε γυάλινα βάζα ή μπουκάλια, και αντί να τα σφραγίζουμε με ελαιόλαδο και πίσσα, χρησιμοποιούμε απλώς καπάκια που κλείνουν αεροστεγώς. Έτσι διατηρούμε όχι μόνο χυμό σταφύλι, αλλά οποιονδήποτε χυμό ή φρούτο.

5. Τι άλλο έκανε ο Χριστός ως μέρος της κοινωνίας;

«Ο Ιησούς, ξέροντας ότι ο Πατέρας έδωσε σ’ αυτόν τα πάντα στα χέρια του, και ότι από τον Θεό βγήκε και προς τον Θεό πηγαίνει, σηκώνεται από το δείπνο, και βγάζει τα ιμάτιά του, παίρνοντας δε μία πετσέτα, ζώστηκε ολόγυρα στη μέση. Έπειτα, βάζει νερό στη λεκάνη, και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών, και να τα σκουπίζει με την πετσέτα, που είχε ζωσμένη στη μέση» (Ιωάννης 13:3-5).

Πριν το γεύμα, ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών.

6. Ήταν το πλύσιμο των ποδιών μόνο για τότε; Ή θα πρέπει να το κάνουμε κι εμείς;

Είναι και για μας. Με το πλύσιμο των ποδιών, ο Χριστός μας άφησε παράδειγμα:

«Εσείς με φωνάζετε: O δάσκαλος και ο Κύριος· και καλά λέτε, επειδή είμαι. Aν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, και εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Επειδή, παράδειγμα έδωσα σε σας, για να κάνετε και εσείς, όπως εγώ έκανα σε σας» (Ιωάννης 13:13-15).

Πριν κοινωνήσουμε, πλένουμε ο ένας τα πόδια του άλλου.

7. Ποια είναι η πνευματική σημασία του πλυσίματος των ποδιών;

Τριπλή:

Α. Ταπεινότητα

Όταν οι μαθητές μπήκαν στο ανώγειο, μάλωναν ποιος είναι ο μεγαλύτερος μεταξύ τους (Λουκάς 22:24). Όλοι είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Μέρος της προετοιμασίας για το γεύμα ήταν το πλύσιμο των ποδιών. Τα πόδια έπλενε συνήθως ο πλέον ταπεινός υπηρέτης. Αλλά αφού ο Χριστός δεν είχε υπηρέτες, κανείς δεν ήθελε να προσφερθεί εθελοντικά να το κάνει. Το έκανε ο Χριστός.

Με το πλύσιμο των ποδιών, ο Χριστός έδωσε ένα μεγάλο παράδειγμα ταπεινότητας.

«Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, ας είναι υπηρέτης σας· και όποιος θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, ας είναι δούλος σας· όπως ο Yιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει, και να δώσει τη ζωή του λύτρο για χάρη πολλών» (Ματθαίος 20:26-28).

Β. Ένας τύπος καθαρισμού

Όταν ο Χριστός πήγε να πλύνει τα πόδια του Πέτρου, ο Πέτρος ντράπηκε και αντιτάχθηκε. Τότε ο Χριστός του είπε: «Aν δεν σε πλύνω, δεν έχεις μέρος μαζί μου» (Ιωάννης 13:8). Θορυβημένος, ο Πέτρος ζήτησε από τον Χριστό να τον πλύνει ολόκληρο. Ο Χριστός απάντησε:

«Eκείνος που είναι λουσμένος δεν έχει ανάγκη παρά μονάχα τα πόδια να πλύνει, για τον λόγο ότι είναι ολόκληρος καθαρός» (Ιωάννης 13:10).

Όταν ένα άτομο έκανε μπάνιο, ήταν καθαρός. Αν πήγαινε με τα πόδια στο σπίτι του φίλου του, τα πόδια του σκονίζονταν στους σκονισμένους δρόμους. Αλλά το υπόλοιπο σώμα ήταν ακόμα καθαρό. Έτσι, το έθιμο ήταν ότι όταν ένα άτομο έμπαινε στο σπίτι, του έπλεναν τα πόδια.

Ο Χριστός πήρε αυτή την καθημερινή συνήθεια και της έδωσε μια βαθιά πνευματική σημασία. Ένα άτομο που έχει βαπτιστεί, έχει πλυθεί από την αμαρτία. Είναι καθαρό.

«Αντίτυπο του οποίου σώζει σήμερα και εμάς το βάπτισμα, (όχι η αποβολή της ακαθαρσίας της σάρκας, αλλά η μαρτυρία της αγαθής συνείδησης προς τον Θεό), διαμέσου της ανάστασης του Ιησού Χριστού» (Α’ Πέτρου 3:21).

«Oι άνδρες, να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της, για να την αγιάσει, αφού την καθάρισε με το λουτρό του νερού διαμέσου του λόγου» (Εφεσίους 5:25-26).

Αλλά καθώς περπατάμε στους σκονισμένους δρόμους της ζωής, η σκόνη της αμαρτίας μάς μολύνει εκ νέου. Σε αυτή την περίπτωση, ακριβώς όπως το πλύσιμο των ποδιών τον καιρού του Χριστού αφαιρούσε τη σκόνη από τον κατά τα άλλα καθαρό άνθρωπο, έτσι και το πλύσιμο των ποδιών μας καθαρίζει συμβολικά από ό, τι αμαρτίες μπορεί να έχουμε διαπράξει.

Κατά κάποια έννοια, το πλύσιμο των ποδιών είναι μια επανάληψη του καθαρισμού του βαπτίσματος.

Γ. Θεϊκή φιλοξενία

Στην εποχή της Βίβλου, το πλύσιμο των ποδιών ήταν το πρώτο πράγμα που προσέφερε ένας οικοδεσπότης στους επισκέπτες. Όταν ο Χριστός και δύο άγγελοι επισκέφθηκαν τον Αβραάμ στη σκηνή του, έτρεξε να προσφέρει φιλοξενία και είπε:

«Κύριέ μου, αν βρήκα χάρη στα μάτια σου, μη προσπεράσεις, παρακαλώ, τον δούλο σου· ας φερθεί, παρακαλώ, λίγο νερό, και πλύντε τα πόδια σας, και αναπαυθείτε κάτω από το δέντρο» (Γένεση 18:3-4).

Πριν προσφέρει φαγητό, πρόσφερε νερό για τα πόδια τους.

Ομοίως, όταν ο Λωτ συνάντησε τους δύο αγγέλους στα Σόδομα, προσέφερε φιλοξενία προσφέροντας νερό για να πλύνουν τα πόδια τους:

«Και είπε: Ορίστε, κύριοί μου, στραφείτε, παρακαλώ, στο σπίτι του δούλου σας, και διανυχτερεύστε, και πλύντε τα πόδια σας· και καθώς θα σηκωθείτε το πρωί, θα πάτε στον δρόμο σας» (Γένεση 19:2).

Η γυναίκα που έχρισε τα πόδια του Χριστού με το πολύτιμο μύρο, πρώτα τα έπλυνε με τα δάκρυά της:

«Και αφού στάθηκε πίσω, κοντά στα πόδια του, κλαίγοντας, άρχισε να βρέχει τα πόδια του με τα δάκρυα, και τα σκούπιζε με τις τρίχες του κεφαλιού της, και καταφιλούσε τα πόδια του, και τα άλειφε με το μύρο» (Λουκάς 7:38).

Το ότι ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών είναι μια όμορφη ένδειξη ότι ο Θεός μας τιμά και μας αγαπά πολύ περισσότερο από ό, τι μπορούμε ποτέ να φανταστούμε και μας καλωσορίζει στην οικογένειά Του.

8. Πόσο συχνά πρέπει να γίνεται η κοινωνία;

Καλή ερώτηση. Μερικοί πιστεύουν ότι πρέπει να γίνεται κάθε εβδομάδα. Μερικοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να γίνεται μία φορά το χρόνο, επειδή το Πάσχα γιορταζόταν μία φορά το χρόνο.

Η Βίβλος δεν λέει πόσο συχνά.

«Παρόμοια και το ποτήρι, αφού δείπνησε, λέγοντας: Τούτο το ποτήρι είναι η καινή διαθήκη, με βάση το αίμα μου· τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου ανάμνηση. Επειδή, όσες φορές αν τρώτε τον άρτον τούτον, και πίνετε το ποτήρι τούτο, τον θάνατο του Κυρίου εξαγγέλλετε, μέχρι την έλευσή του» (Α’ Κορινθίους 11:25-26).

Εδώ συναντάμε δύο φορές την φράση «όσες φορές». Αυτή η φράση μας δίνει το προνόμιο να καθορίσουμε πόσο συχνά θα πρέπει να γίνεται.

Κάθε εβδομάδα δεν είναι βέλτιστο, επειδή για να είναι η τελετή της κοινωνίας πραγματικά σημαντική και να συμπεριλάβει το πλύσιμο των ποδιών, πρέπει να γίνει αρκετή προετοιμασία. Αν η κοινωνία γίνεται κάθε εβδομάδα, μπορεί να χάσει την ιδιαιτερότητά της.

Μια φορά το χρόνο φαίνεται πολύ μακριά. Χρειαζόμαστε πιο τακτικά τον πνευματικό καθαρισμό που συμβολίζεται από το πλύσιμο των ποδιών.

Στην εκκλησία των Αντβεντιστών της 7ης Ημέρας γιορτάζουμε την κοινωνία μία φορά το τρίμηνο. Και επίσης όποτε άλλοτε θεωρηθεί καλό ανάλογα με τις περιστάσεις.

9. Υπάρχει προφητική διάσταση στην κοινωνία;

Και βέβαια!

Ο Χριστός δήλωσε: «Δεν θα πιώ στο εξής από τούτο το γέννημα της αμπέλου, μέχρι εκείνη την ημέρα, όταν θα το πίνω καινούργιο μαζί σας στη βασιλεία του Πατέρα μου» (Ματθαίος 26:29).

Ο Χριστός τώρα κάθεται στα δεξιά του Πατέρα και περιμένει τη στιγμή που θα έρθει να μας πάει στον ουρανό. Εκεί, όλοι οι σωσμένοι όλων των αιώνων, μαζί με τον Χριστό, θα γιορτάσουμε για άλλη μια φορά τον Δείπνο του Κυρίου, την κοινωνία! Τι απίστευτα όμορφη μέρα θα είναι αυτή!

Κάθε φορά που συμμετέχουμε στο Δείπνο του Κυρίου, επιβεβαιώνουμε την πίστη μας ότι ο Χριστός θα έρθει σύντομα.

10. Μπορεί οποιοσδήποτε να συμμετάσχει στην κοινωνία;

Στην Παλαιά Διαθήκη μόνο οι οικογένειες των οποίων τα αρσενικά είχαν κάνει περιτομή μπορούσαν να συμμετάσχουν στο γεύμα του Πάσχα (Έξοδος 12:48).

Όσον αφορά το πλύσιμο των ποδιών, ο Χριστός είπε στον Πέτρο: «Eκείνος που είναι λουσμένος δεν έχει ανάγκη παρά μονάχα τα πόδια να πλύνει, για τον λόγο ότι είναι ολόκληρος καθαρός· εσείς είστε καθαροί, αλλά όχι όλοι» (Ιωάννης 13:10). Έτσι, το πλύσιμο των ποδιών προσφέρεται σε εκείνους που έχουν ήδη λουστεί πνευματικά, δηλαδή έχουν βαπτιστεί.

Ως εκ τούτου, είναι βέλτιστο στην κοινωνία να συμμετέχουν τα άτομα που έχουν βαπτιστεί.

Τι σημαίνουν αυτά για μένα;

Η θεία κοινωνία είναι μια όμορφη τελετή για να μας θυμίζει τη μεγάλη θυσία του Ιησού Χριστού για τη σωτηρία μας.

Το πλύσιμο των ποδιών μας προετοιμάζει να λάβουμε το ψωμί και το χυμό σταφυλιού που συμβολίζουν το σώμα και το αίμα του Χριστού.

Ευχαρίστως θα γιορτάσω την κοινωνία με τους πνευματικούς αδελφούς μου εδώ στη γη, και με τον Κύριο Ιησού Χριστό στη βασιλεία Του! Αμήν!

Υστερόγραφο

Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει τελευταίως αν η θεία κοινωνία που λαμβάνεται με την ίδια λαβίδα μπορεί να μεταδώσει ασθένειες. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε δύο πράγματα:

Πρώτον, πουθενά δεν λέει η Αγία Γραφή ότι η θεία κοινωνία που έδωσε ο Χριστός δόθηκε με μία λαβίδα. Η Γραφή λέει: «Kαι παίρνοντας άρτο, αφού ευχαρίστησε, έκοψε, και έδωσε σ’ αυτούς» (Λουκάς 22:19). Τον άρτο ο Χριστός τον έκοψε με τα χέρια και τον μοίρασε με τα χέρια στους μαθητές, ξεχωριστά από τον χυμό σταφυλιού. Οπότε η λαβίδα με την οποία προσφέρεται ο άρτος και ο οίνος, δέν έχει βάση στην Αγία Γραφή.

Το ίδιο ισχύει και το χυμό. Όταν ο Χριστός ευλόγησε το ποτήρι το πρόσφερε και είπε (στο αρχαίο κείμενο): «λάβετε τούτο και διαμερίσατε εις εαυτούς» (Λουκάς 22:17). «Διαμερίζω» σημαίνει «μοιράζω σε κομμάτια». Οι μαθητές πιθανότατα δεν ήπιαν από το ίδιο ποτήρι, αλλά μοίρασαν το περιεχόμενο στα δικά τους ποτήρια.

Δεύτερον, η θεία κοινωνία δεν είναι κάποιο αντιβιοτικό ή αντισηπτικό που πολεμάει μικρόβια. Είναι ένα σύμβολο της θυσίας του Χριστού. Πουθενά ο Χριστός δεν υποσχέθηκε ότι η θεία κοινωνία καταπολεμά τις ασθένειες. Αυτό είναι μία παράδοση που αναπτύχθηκε αιώνες μετά.

Πες μας τη γνώμη σου για αυτό το άρθρο.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα.