Προσδοκώ ανάσταση νεκρών
“Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος” (Σύμβολο της Πίστης, άρθρα 11 και 12).
Προσδοκώ σημαίνει περιμένω με λαχτάρα. Αν υπήρχε μια χώρα σ’ αυτό τον κόσμο που να είχε καταργηθεί ο θάνατος, σίγουρα θα πολεμούσε κάθε άνθρωπος να φθάσει σ’ αυτή. Ο θάνατος είναι ο μεγάλος εχθρός μας και τον αποφεύγουμε με κάθε μέσο, φάρμακα, εγχειρήσεις, ακριβά ταξίδια σε μεγάλους ιατρούς – και ακόμη περισσότερα πράγματα. Όταν έρχεται ο Χάρος, ποτέ δε φέρνει χαρά, αλλά μόνο κηδείες και κλάματα. Φοράμε μαύρα και η ζωή γίνεται μαύρη. Σε κάθε χώρα του κόσμου υπάρχουν νεκροταφεία που πηγαίνει ο κόσμος για να κλάψει τους πεθαμένους. Σε κάθε μας ευκαιρία θα πούμε «χρόνια πολλά» με την ελπίδα ότι τα χρόνια θα φθάσουν τα 80, τα 90 και μπορεί και τα 100.
Στο Πιστεύω το τελευταίο μέρος λέγει κάτι το θαυμάσιο, κάτι το απίστευτο για πολλούς ανθρώπους: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.» Αυτά τα λόγια μας δίνουν να καταλάβουμε ότι πέρα απ’ αυτή την προσωρινή ζωή, υπάρχει μια ελπίδα να ζήσουμε αιώνια. Σε αυτό τον κόσμο είμαστε όλοι πρόσφυγες, και δεν έχουμε πραγματική πατρίδα.
Τι είναι ο θάνατος;
Σήμερα υπάρχουν λανθασμένες ιδέες για το θάνατο. Τι συμβαίνει άραγε όταν πεθαίνει ο άνθρωπος; Αν υπήρξε καλός μήπως πηγαίνει στον παράδεισο; Κι αν ήταν κακός μήπως πηγαίνει στη κόλαση; Όχι, όχι. Δεν πηγαίνει ούτε στον παράδεισο αλλά ούτε στην κόλαση. Η ιδέα ότι με το θάνατο ο άνθρωπος πηγαίνει αμέσως στον παράδεισο ή στην κόλαση είναι λανθασμένη, αφού η κρίση θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία. Λέμε ξανά και ξανά εκείνα τα λόγια, “Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς…”.
Δυστυχώς, εξακολουθούν πολλοί Χριστιανοί να πιστεύουν ότι στην ώρα του θανάτου ο αποθανών συνεχίζει τη ζωή του σε κάποιο άλλο τόπο και εξακολουθεί να βλέπει, να ακούει, να αγαπά, να ευλογεί, να μεσιτεύει, να προσέχει τις δεήσεις των ζώντων ανθρώπων κτλ. Αλλά δεν είναι παράξενο ότι στο Πιστεύω λέγει: «ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ. ΑΜΗΝ.»
Όχι, δεν είναι καθόλου παράδοξο. Ο Χριστός δήλωσε στο Ευαγγέλιο, «Μην απορείτε γι’ αυτό. Είναι κοντά ο καιρός που όλοι οι πεθαμένοι θ’ ακούσουν τη φωνή Του στα μνήματα, κι’ όσοι έχουν πράξει δίκαια στη ζωή τους θ’ αναστηθούν για να λάβουν μέρος στην καινούργια ζωή, κι όσοι έπραξαν φαύλα έργα θ’ αναστηθούν για ν’ αντιμετωπίσουν την καταδίκη» (Ιωάννης 5:28,29).
Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, καλοί και κακοί, πηγαίνουν όλοι τους στον τάφο και εκεί περιμένουν την ανάσταση. Ο νεκρός κοιμάται. Για αυτό τα νεκροταφεία λέγονται και κοιμητήρια, ένας τόπος που κοιμούνται. Ο νεκρός κοιμάται και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει την «ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».
Ανάσταση
Αν πραγματικά πιστεύουμε το Πιστεύω, τότε η στάση μας απέναντι στους νεκρούς θα είναι διαφορετική. Θα καταλάβουμε ότι οι νεκροί μας δεν έχουν ανάγκη από τη βοήθεια εκείνων που ζουν. Οι νεκροί δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζώντες. Κοιμούνται. Βρίσκονται στα κοιμητήρια μέχρι να γίνει η ανάσταση δικαίων και αδίκων. Ο θάνατος φέρνει ένα τέρμα στη ζωή μέχρι να γίνει η ανάσταση. Στην κρίση ο Χριστός θα αποδώσει σε κάθε ψυχή τη σωστή αμοιβή. Εάν, όμως, γίνουν πολλές προσευχές και μνημόσυνα για κάποιο άτομο που πέθανε, δε θα βοηθούσε; Όχι. Για ένα νεκρό είναι πολύ αργά οι προσευχές και τα μνημόσυνα. Όσο και να φαίνεται σκληρό αυτό, είναι η πραγματικότητα. Ο Θεός δεν είναι κακούργος. Εκείνος θέλει τη σωτηρία κάθε ανθρώπου, αλλά αν ο άνθρωπος δε θέλει τότε ο Θεός δεν μπορεί να τον σώσει.
Προσδοκώ ανάσταση νεκρών. Η ελπίδα του Χριστιανού είναι η ανάσταση, και όταν γίνει η ανάσταση των δικαίων θα έχουν ένα σώμα πολύ διαφορετικό από το σημερινό. Θα είναι άφθαρτο το σώμα, ο θάνατος δε θα μπορέσει να το προσβάλλει. Όλες οι ασθένειες θα καταργηθούν και τα νοσοκομεία δε θα χρειάζονται πια. Η γη θα γίνει καινούργια. Θα γίνει ξανά ο Κήπος της Εδέμ και ο άνθρωπος θα ζει αιώνια. Αμαρτία και αμαρτωλοί δε θα έχουν θέση στη λατρεία της Τριάδας, και όλοι θα υπακούνε με χαρά στις 10 Εντολές του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Θα υπάρχει αγάπη μεταξύ όλων των δικαίων, και η ειρήνη θα είναι μια μόνιμη κατάσταση.
Αιώνια ζωή
Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς όλη την ομορφιά της ζωής τότε. Θα λήξει το δράμα της ανθρωπότητας, το δράμα της αμαρτίας και του θανάτου. Θα τελειώσουν οι πόνοι, τα δάκρυα, οι πόλεμοι και οι δυστυχίες. Δε θα είμαστε πια πρόσφυγες, όχι. Πρέπει να λήξει η σημερινή κατάσταση της ανθρωπότητας και ο Χριστός υποσχέθηκε ότι πράγματι το τέλος θα έρθει: «ΑΣ ΜΗΝ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ, ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ Σ’ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ‘ΧΕΤΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ… ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΩ ΤΟΠΟ, ΠΑΛΙ ΘΑ ‘ΡΘΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΩ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ, ΩΣΤΕ ΟΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ» (Ιωάννης 14:1,3).
Γι’ αυτό προσδοκώ αυτή τη ζωή με λαχτάρα. Αυτή η ζωή του μέλλοντος είναι για όλους που πιστεύουν και υπακούουν στον Πατέρα, στο Χριστό και στο Άγιο Πνεύμα, σε εκείνους που δέχονται το Χριστό ως προσωπικό Σωτήρα και προσωπικό Μεσίτη. Σ’ εκείνους που περιμένουν με λαχτάρα την επιστροφή του Χριστού, και ετοιμάζονται για εκείνη τη θαυμάσια μέρα
Αγαπητέ αναγνώστη, αγαπητή αναγνώστρια, είσαι μεταξύ εκείνων;
Πες μας τη γνώμη σου για αυτό το άρθρο.
Επιστροφή στην αρχική σελίδα.
