Η Πρώτη Εντολή
Μην έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα (Έξοδος 20:3).

Ένας Θεός ή πολλοί;

Οι Δέκα Εντολές ξεκινούν με τα παραπάνω απλά και όμορφα λόγια. Η πρώτη εντολή μας θυμίζει ότι ο πραγματικός Θεός είναι μόνο ένας. Σε αντίθεση με αυτή την απλή διδασκαλία της Αγίας Γραφής, οι περισσότεροι λαοί ανά τους αιώνες ήταν πολυθεϊστές. Οι αρχαίοι Έλληνες, για παράδειγμα, είχαν τους 12 του Ολύμπου και πολλούς άλλους θεούς και ημίθεους. Και δεν ήταν μόνο οι Έλληνες. Οι βορειο-Ευρωπαίοι λάτρευαν τα στοιχεία της φύσης προσωποποιημένα. Λίγο πιο δυτικά, οι Ρωμαίοι είχαν παρόμοιους θεούς με τους Έλληνες. Οι Ινδουιστές είχαν και έχουν 33 εκατομμύρια θεούς. Και πάει λέγοντας.

Στους πρώτους αιώνες μ.Χ. η Ευρώπη δέχθηκε το κήρυγμα των αποστόλων και έγινε μία Χριστιανική ήπειρος, τουλάχιστον στο όνομα. Οι περισσότεροι αποδέχθηκαν τον μονοθεϊσμό ως σχεδόν αυταπόδεικτο. Σήμερα σε διάφορες χώρες όμως υπάρχουν άτομα που απαρνούνται τον Χριστιανισμό και επιθυμούν να επιστρέψουν στις αρχαίες πολυθεϊστικές θρησκείες. Στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο εκφράζουν οι δωδεκαθεϊστές.

Θυμάμαι μία συζήτηση που είχαν με κάποιον. Του εξήγησα ότι στον Όλυμπο δεν υπάρχει κανένας από τους δώδεκα υποτίθεται θεούς. Θεώρησε ειρωνική την παρατήρησή μου και απάντησε ότι οι δώδεκα θεοί δεν είναι πρόσωπα αλλά συμβολίζουν κάποια ιδανικά, το φως, τη ζωή, κλπ. Μπορεί αυτό να φαίνεται πιο εξευγενισμένο, αλλά στην ουσία είναι πιο παράλογο. Το φως είναι μια φυσική/χειμική διαδικασία, είναι απρόσωπη ενέργεια. Πως μπορώ να λατρεύρω κάτι που είναι απρόσωπο και, με τη σύγχρονη τεχνολογία, εν μέρει ελεγχόμενο; Αφού είναι απρόσωπο, ούτε να με δει μπορεί, ούτε να με ακούσει. Άρα οποιαδήποτε λατρεία προς αυτό είναι χαμένος χρόνος.

Ο Θεός λοιπόν είναι ένας και κατοικεί στον ουρανό.

Έμμεσος πολυθεϊσμός;

Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν τον εαυτό τους Χριστιανό, έστω και αν στην πράξη δεν ασχολούνται πολύ με την πίστη τους. Άρα λοιπόν, συμφωνούν ότι ο Θεός είναι ένας. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος κάποιος που νοητικά αποδέχεται τα λόγια της πρώτης εντολής, να πολυθεϊζει έμμεσα; Ναι, ο κίνδυνος υπάρχει. Τι εννοώ.

Το να αναγνωρίζω τον Θεό ως τον μόνο Θεό, σημαίνει να Τον αναγνωρίσω και ως την απότερη αρχή της ζωής μου. Άλλωστε, τι νόημα έχει να λέω ότι πιστεύω στον Θεό, αλλά να ζω τη ζωή μου χωρίς καμία αναφορά σε Αυτόν.

Υποθετικό παράδειγμα. Μου ζητά ο γείτονας να του αγοράσω ένα κινητό τηλέφωνο. Αγοράζω το τηλέφωνο 150 ευρώ, αλλά του λέω ότι το αγόρασα 220. Αυτός με εμπιστεύεται, και μου δίνει 220. Του έκλεψα 70 ευρώ. Ο Θεός λέει «μην κλέψεις» (Έξοδος 20:15). Λέει επίσης, «θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» (Ματθαίο 22:39). Οπότε εγώ είχα το δίλημμα. Να πω την αλήθεια όπως ζητά ο Θεός, ή να τον κλεψω κατά 70 ευρώ. Επιλέγοντας το δεύτερο, βάζω το χρήμα πάνω από το Θεό και την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Το χρήμα έχει δίνει κατά κάποιον τρόπο, θεός μου.

Το ίδιο μπορεί να γίνει με χίλια δύο πράγματα. Οτιδήποτε παίρνει την πρώτη θέση στη ζωή μου, γίνεται θεός μου. Για κάποιον μπορεί να είναι ο τζόγος, για άλλον το αλκοόλ, για άλλον το χρήμα, για άλλο η καριέρα του, το αυτοκίνητο κλπ. Οτιδήποτε μπαίνει πρώτο στη ζωή και για το οποίο είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε τις ηθικές μας αρχές, έχει γίνει θεός.

Η πρώτη εντολή και εμείς

Ενάντια σε αυτή την ανθρώπινη τάση, η πρώτη εντολή μας καλεί να αναγνωρίσουμετον ένα και μοναδικό Θεό ως τον Κύριο της ζωής μας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει να παρνάμε χρόνο διαβάζοντας το λόγο Του, την Αγία Γραφή, όπου περιγράφεται τι θέλει ο Θεός από την ανθρωπότητα. Επίσης, να μιλάμε μαζί Του μέσω της προσευχής. Να πηγαίνουμε τακτικά στον οίκο Του, την εκκλησία. Να ζούμε τη ζωή μας συνειδητά με βάση τις ηθικές αρχές της Αγίας Γραφής. Εν ολίγοις, να ζούμε τη ζωή μας με βασική αναφορά τον Θεό.

Τα παραπάνω λόγια ίσως θα φαντάζουν παράδοξα. Όμως, αν σκεφτούμε ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος του σύμπαντος, ο δημιουργός μας, αλλά και ο σπλαχνκός μας Πατεράς, τότε είναι εμφανές ότι η ζωή έχει πραγματικό νόημα μόνο εφόσον ζούμε σε αρμονία μαζί Του.

Πες μας τη γνώμη σου γι’ αυτό το άρθρο.