Χριστός Ανέστη!

Χριστός Ανέστη!

Σοβιετική Ένωση. Λίγο καιρό μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων. Ένας άθεος καθηγητής πανεπιστημίου κάνει μία ομιλία υπέρ του αθεϊσμού. Η μεγάλη αίθουσα είναι κατάμεστη. Το ακροατήριο, μεγαλωμένοι με πίστη στον Χριστιανισμό, δεν ξέρουν τι ακριβώς θα ακούσουν και πως να ανταποκριθούν. Ο ομιλητής μιλάει εύγλωττα, με μεγάλη πειθώ, και με πολύ πάθος. Μιλάει ενάντια στον Χριστιανισμό, ενάντια στην ιστορικότητα του Ιησού Χριστού, ενάντια στην Αγία Γραφή τα οποία θεωρεί παραμύθι.

Τελειώνει την ομιλία του με ένα κρεσέντο αντί-χριστιανισμού και κλείνοντας ρωτάει θριαμβευτικά, «υπάρχει κάποιος που θέλει να πει κάτι;». Απόλυτη σιωπή. Κανείς δεν τολμάει να παραβγεί μαζί του.

Μετά λίγες στιγμές αναμονής, σηκώνεται ένας γέροντας από το πίσω μέρος της αίθουσας και σιγά σιγά προχωράει προς το βήμα. Το ακροατήριο παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Ο ομιλητής χαμογελάει ειρωνικά. Τι θα μπορέσει να πει αυτός ο αμόρφωτος γέροντας;

Ο γέροντας φτάνει μπροστά στο μικρόφωνο, κοιτάζει για λίγα δευτερόλεπτα το ακροατήριο, και αναφωνεί:

«Χριστός Ανέστη!»

«Αληθώς Ανέστη!» απαντά το ακροατήριο με μία φωνή.

Και ο άθεος ομιλητής σηκώνεται και φεύγει θυμωμένος και ηττημένος.

Χριστός Ανέστη! Αυτές οι δύο λέξεις περικλείουν με τον πιο όμορφο τρόπο την ουσία του Χριστιανισμού. Ο Βούδας πέθανε. Κι ο Κομφούκιος πέθανε. Κι ο Μωάμεθ πέθανε. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος ιδρυτής θρησκείας που πέθανε και αναστήθηκε. Είναι ζωντανός!

Οδηγάς και φτάνεις σε ένα σταυροδρόμι. Δεν ξέρεις ποιον δρόμο να ακολουθήσεις. Βλέπεις δύο ανθρώπους, έναν ζωντανό και έναν νεκρό. Από ποιόν θα ζητήσεις καθοδήγηση;

Ακούγεται χαζό το ερώτημα. Αλλά σκέψου. Οι θρησκείες με τους νεκρούς ιδρυτές μπορεί να έχουν υψηλές ηθικές αρχές (ή και όχι) για αυτή τη ζωή αλλά μετά τι; Ο Χριστός προσφέρει όχι μόνο καλές ηθικές αρχές, αλλά την υπόσχεση της ανάστασης επειδή ακριβώς ο ίδιος αναστήθηκε: «Προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν!» Έτσι τελειώνει το Σύμβολο της Πίστης. Ο προσδοκία αυτή δεν είναι ευσεβής πόθος. Είναι βασισμένη σε ένα ιστορικό γεγονός, την ανάσταση του Χριστού!

Δες πέντε θαυμάσιες αλήθειες για την ανάσταση του Χριστού.

Η ανάσταση του Χριστού δεν ήταν κρυφό γεγονός. Αναστημένο τον είδαν πολλοί. Γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Επειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές· και ότι θάφτηκε, και ότι την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές· και ότι φάνηκε στον Kηφά, έπειτα στους δώδεκα· ύστερα απ’ αυτά φάνηκε σε 500 και περισσότερους αδελφούς, μονομιάς, από τους οποίους οι περισσότεροι παραμένουν στη ζωή μέχρι τώρα, μερικοί όμως και κοιμήθηκαν» (Α’ Κορινθίους 15:3-6).

Λέγοντας αυτά τα λόγια ο Παύλος καλούσε όποιον αμφιβάλει για την ανάσταση να πάει και να ρωτήσει τους αυτόπτες μάρτυρες. Όχι έναν, ούτε δύο, αλλά περισσότερους από 500! Δεν θα έγραφε κάτι τέτοιο αν δεν ήταν βέβαιος για αυτό που περιέγραφε.

Ο τάφος του Χριστού ήταν λαξεμένος σε βράχο. Την είσοδο του τάφου έκλεινε μία μεγάλη πέτρα (δες απεικόνιση δίπλα). Την πέτρα αυτή κύλισε ένας άγγελος: «Και ξάφνου, έγινε ένας μεγάλος σεισμός· επειδή, ένας άγγελος του Κυρίου κατεβαίνοντας από τον ουρανό, ήρθε και αποκύλισε την πέτρα από τη θύρα, και καθόταν επάνω σ’ αυτή» (Ματθαίο 28:2).

Η πέτρα ζύγιζε ίσως και δύο τόνους. Ήταν ασφαλισμένη με επίσημη ρωμαϊκή σφραγίδα, παραβίαση της οποίας μπορούσε να επιφέρει την ποινή του θανάτου. Τον τάφο φρουρούσαν ίσως και 100 σκληροτράχηλοι Ρωμαίοι στρατιώτες. Αν αποκοιμούνταν στη σκοπιά και κάποιος έκλεβε το σώμα του Χριστού, η ποινή για τους στρατιώτες θα ήταν θάνατος. Όχι, οι στρατιώτες δεν αποκοιμήθηκαν. Οι φοβισμένοι και αδύναμοι μαθητές δεν έκλεψαν το σώμα.
Ο άγγελος δεν αποκύλισε την πέτρα για να βγει ο αναστημένος Χριστός, αλλά για να μπορέσουν να μπουν οι γυναίκες, οι μαθητές, οι στρατιώτες, ή ο οποιοσδήποτε άλλος ήθελε, και να δουν ότι ο τάφος είναι αδειανός!

Τα νέα είναι θαυμάσια! Ο Χριστός αναστήθηκε και βγήκε θριαμβευτής και οι στρατιώτες έπεσαν στο έδαφος σαν νεκροί. Ο τάφος είναι άδειος. Χριστός Ανέστη!

Στον Ψαλμό 16:10 ο Δαβίδ προφήτευσε για τον Μεσσία: «Δεν θα με αφήσεις στον τάφο, ούτε θα αφήσεις τον Όσιο σου να γευθεί διαφθορά.»

Οι μαθητές και οι Ιουδαίοι δεν καταλάβαιναν ότι ο Μεσσίας έπρεπε να πεθάνει για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Ήθελαν και περίμεναν έναν Μεσσία βασιλιά να τους ελευθερώσει από τους Ρωμαίους. Μόνο οι εχθροί του Χριστού είχαν δώσει προσοχή στα λόγια Του περί αναστάσεως και γι’ αυτό είχαν τοποθετήσει ισχυρή φρουρά στον τάφο.

Μερικοί νομίζουν ότι η ανάσταση ήταν ένα πνευματικό γεγονός, ότι ο αναστημένος Χριστός δεν αναστήθηκε σωματικά. Ακόμη και οι μαθητές όταν Τον είδαν αναστημένο, νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα.

Ο Χριστός τους απάντησε: «Γιατί είστε ταραγμένοι; Και γιατί ανεβαίνουν συλλογισμοί στις καρδιές σας; Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, ότι εγώ ο ίδιος είμαι· ψηλαφήστε με και δείτε· επειδή, ένα πνεύμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα, όπως βλέπετε εμένα ότι έχω» (Λουκά 24:39).

Όπως αναστήθηκε ο Χριστός, έτσι θα αναστηθούν και οι άνθρωποι. Κάθε άνθρωπος που έζησε ποτέ, κάποια μέρα θα αναστηθεί σωματικά, με σάρκα και οστά: «Μη θαυμάζετε γι’ αυτό· επειδή, έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στους τάφους, θα ακούσουν τη φωνή του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης» (Ιωάννης 5:28-29).

Όλοι θα αναστηθούν. Αυτό είναι ήδη αποφασισμένο. Αυτό που αποφασίζεις εσύ και εγώ είναι αν θα είμαστε στην ανάσταση που οδηγεί στην αιώνια ζωή, ή στην ανάσταση κρίσης.

Αληθώς Ανέστη! Αληθώς ο Κύριος! Ο Χριστός πράγματι αναστήθηκε και τίποτε πλέον δεν είναι όπως ήταν. Άνοιξε η πόρτα της αιώνιας ζωής. Η υπόσχεση που δίνει σε σένα είναι η εξής: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Ιωάννης 3:16).

Εσύ πιστεύεις στον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Κύριο σου;

Πες μας τη γνώμη σου για αυτό το άρθρο.