Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;

Οι περισσότεροι Χριστιανοί γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, ενώ αυτοί που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο στις 6 Ιανουαρίου. Είναι όμως αυτές οι ημερομηνίες σωστές; Η απάντηση είναι, Όχι. Ο Χριστός μάλλον δεν γεννήθηκε ούτε στις 25 Δεκεμβρίου ούτε στις 6 Ιανουαρίου. Οι βοσκοί δεν τριγυρίζουν στα βουνά Δεκέμβριο και Ιανουάριο, όπως έκαναν οι βοσκοί τη νύχτα της γέννησης του Χριστού στα βουνά της Βηθλεέμ.

Πότε λοιπόν γεννήθηκε ο Χριστός; Η Γραφή δεν μας δίνει την ακριβή ημερομηνία. Μας δίνει όμως αρκετά στοιχεία που δείχνουν με βεβαιότητα ότι ο Χριστός γεννήθηκε Σεπτέμβριο με Οκτώβριο.

Το πρώτο και ίσως πιο σημαντικό στοιχείο είναι λίγο πολύπλοκο, και έχει να κάνει με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Οι γονείς του Ζαχαρίας και Ελισάβετ, αν και προχωρημένης ηλικίας, δεν είχαν παιδιά. Ο Ζαχαρίας ήταν ιερέας και ανήκε στην τάξη του Αβιά (Λουκά 1:5).

Οι ιερείς ήταν χωρισμένοι σε 24 τάξεις. Κάθε τάξη λειτουργούσε μία εβδομάδα στο ναό, και μετά επέστρεφαν σπίτι τους και ερχόταν η επόμενη τάξη. Στις μεγάλες γιορτές, Πάσχα, Πεντηκοστή, και Σκηνοπηγία, λειτουργούσαν όλες οι τάξεις μαζί. Η τάξη του Αβιά ήταν η όγδοη.

Αν πάρουμε λοιπόν το ιουδαϊκό έτος, την πρώτη εβομάδα λειτουργούσε η τάξη ένα, τη δεύτερη η τάξη δύο. Η τρίτη εβδομάδα του έτους ήταν πάντα Πάσχα οπότε λειτουργούσαν όλες οι τάξεις. Την τέταρτη εβδομάδα επέστρεφαν στην κανονική ρουτίνα και λειτουργούσε η τρίτη ομάδα, κ.ο.κ.Την ένατη εβδομάδα λειτουργούσε η τάξη του Αβιά, και τη δέκατη εβδομάδα λειτουργούσαν όλες οι τάξεις επειδή ήταν η γιορτή της Πεντηκοστής.

Κάποια μέρα, όταν ο Ζαχαρίας λειτουργούσε στο ναό, τον επισκέφθηκε ο άγγελος Γαβριήλ. Του ανακοίνωσε ότι η γυναίκα του Ελισάβετ θα γεννούσε γιό. Όπως και έγινε. Γέννησε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Τον Ζαχαρία τον επισκέφθηκε ο άγγελος είτε την ένατη, είτε τη δέκατη εβδομάδα του ιουδαϊκού έτους όταν η τάξη του ήταν στο ναό. Ο Ζαχαρίας επέστρεψε σπίτι του την ενδέκατη εβδομάδα. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι τις επόμενες δύο εβδομάδες η Ελισάβετ έμεινε έγκυος.

Το ιουδαϊκό έτος δεν αρχίζει τον Ιανουάριο, όπως το δικό μας, αλλά, ανάλογα με τη χρονιά, αρχίζει από μέσα Μαρτίου μέχρι τέλη Απριλίου. Αν μετρήσουμε 13 εβδομάδες από την αρχή του Απριλίου, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η Ελισάβετ έμεινε έγκυος τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου. Με εννεάμηνη εγκυμοσύνη βλέπουμε ότι ο Ιωάννης γεννήθηκε τέλη Μαρτίου ή Απρίλιο του επόμενου έτους. Δηλαδή τον καιρό του Πάσχα.

Αυτό δεν είναι σύμπτωση. Οι Ιουδαίοι, τότε αλλά και σήμερα, όταν γιορτάζουν το πασχαλινό γεύμα αφήνουν μία καρέκλα άδεια για τον Ηλία. Στον προφήτη Μαλαχία υπήρχε η υπόσχεση ότι πριν έρθει ο Μεσσίας, θα ερχόταν ο Ηλίας για να προετοιμάσει το δρόμο: «θα σας στείλω τον Ηλία τον προφήτη, πριν έρθει η ημέρα τού Κυρίου, η μεγάλη και επιφανής• αυτός θα επαναφέρει την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους» (Μαλαχίας 4:5-6).

Οι Ιουδαίοι λοιπόν άφηναν μία καρέκλα άδεια ως πρόσκληση προς τον Ηλία να έρθει, να ετοιμάσει το δρόμο για τον Μεσσία.

Η Γραφή εξηγεί ότι αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και δεν υπάρχει λόγος πλέον να περιμένουμε τον Ηλία. Όχι ότι ο Ηλίας ήρθε με μετενσάρκωση με τη μορφή του Ιωάννη. Όχι. Στην Αγία Γραφή δεν υπάρχει μετενσάρκωση. Απλά ο Ιωάννης ήρθε με δύναμη Αγίου Πνεύματος όπως ο Ηλίας, για να κάνει ένα έργο παρόμοιο με αυτό που είχε κάνει ο Ηλίας: «Κι αυτός [ο Ιωάννης ο Βαπτιστής] θάρθει πριν από το πρόσωπό του με πνεύμα και δύναμη του Ηλία, για να στρέψει τις καρδιές των πατέρων στα παιδιά, και τους απειθείς στη φρόνηση των δικαίων, για να ετοιμάσει έναν προδιατεθειμένο λαό στον Κύριο» (Λουκά 1:17).

Απόλυτα πρέπον λοιπόν, ο «δεύτερος Ηλίας», να γεννηθεί το Πάσχα, τον καιρό ακριβώς που οι Ιουδαίοι περίμεναν τον Ηλία.

Ο Χριστός ήταν έξι μήνες νεότερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εφόσον λοιπόν ο Ιωάννης γεννήθηκε τέλη Μαρτίου ή Απρίλιο, ο Χριστός γεννήθηκε τέλη Σεπτεμβρίου ή Οκτώβριο.

Το δεύτερο στοιχείο για το πότε γεννήθηκε ο Χριστός έχει να κάνει με τον προφήτη Δανιήλ. 500 και πλέον χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού, ο Θεός αποκάλυψε στον προφήτη Δανιήλ με απόλυτη ακρίβεια τον καιρό της βάπτισης αλλά και της σταύρωσης του Χριστού. Η σχετική περιγραφή βρίσκεται στο Δανιήλ 9:24-27. Για πλήρη ανάλυση αυτής της εκπληκτικής πραγματικά προφητείας, μπορείς να κοιτάξεις το σχετικό άρθρο μας.

Η προφητεία δόθηκε γύρω στο 539 π.Χ. αλλά ξεκινά με την προσταγή της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ που δόθηκε από τον Αρταξέρξη το φθινόπωρο του 457 π.Χ. Δύο στοιχεία αυτής της προφητείας μας ενδιαφέρουν επί του παρόντος.

Πρώτον, σύμφωνα με την προφητεία, ο Ιησούς θα χριζόταν Μεσσίας 483 χρόνια από το ξεκίνημα της προφητείας, δηλαδή 483 χρόνια από το φθινόπωρο του 457 π.Χ., δηλαδή το φθινόπωρο του 27 μ.Χ. Ο Χριστός χρίστηκε όταν βαπτίστηκε. Και βαπτίστηκε όταν έγινε 30 χρονών. Αν λοιπόν έγινε 30 χρονών το φθινόπωρο, άρα γεννήθηκε φθινόπωρο.

Επίσης η προφητεία προείπε ότι 3 ½ χρόνια αργότερα, θα έπαυαν οι θυσίες. Πράγματι, 3 ½ χρόνια αργότερα, την άνοιξη του 31 μ.Χ. ο Χριστός πέθανε στο σταυρό και το παραπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δύο, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι οι θυσίες αμνών και οι άλλες τελετουργίες του ναού δεν ήταν πλέον αναγκαίες γιατί είχε θυσιαστεί ο Ένας και Μοναδικός πραγματικός Αμνός του Θεού.

Άρα λοιπόν η προφητεία του Δανιήλ 9:24-27 συμπίπτει με τη γέννηση του Χριστού Σεπτέμβριο/Οκτώβριο.

Το τρίτο στοιχείο συμφωνεί με τις λεπτομέριες της προφητείας του Δανιήλ. Γνωρίζουμε ότι ο Χριστός σταυρώθηκε το Πάσχα, δηλαδή άνοιξη, τέλη Μαρτίου ή Απρίλιο με το ιουδαϊκό ημερολόγιο. Γνωρίζουμε επίσης από μία ανάλυση των λεπτομερειών των ευαγγελίων ότι ο Χριστός διακόνησε δημόσια 3 ½ χρόνια, και ήταν 30 χρονών όταν βαπτίστηκε και άρχισε τη διακονία Του. Αν λοιπόν πέθανε Άνοιξη σε ηλικία 33 ½ χρονών, συμπεραίνουμε ότι γεννήθηκε φθινόπωρο.

Όταν γεννήθηκε ο Χριστός όλα τα πανδοχεία στη Βηθλεέμ ήταν γεμάτα. Γι’ αυτό και ο Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη. Η Βηθλεέμ βρίσκεται δίπλα στην Ιερουσαλήμ. Τα πανδοχεία γέμιζαν τρεις φορές το χρόνο στις τρεις μεγάλες ιουδαϊκές γιορτές όταν τα πλήθη συνέρεαν στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουν στο ναό της. Οι τρεις μεγάλες γιορτές ήταν το Πάσχα (τέλη Μαρτίου ή Απρίλιο, ανάλογα τη χρονιά), η Πεντηκοστή (τον Μάϊο/Ιούνιο), και η Σκηνοπηγία (τέλη Σεπτεμβρίου/Οκτώβριο), ανάλογα με τη χρονιά.

Είναι ενδιαφέρον ότι η γέννηση του Χριστού παρουσιάζεται με φράσεις που προέρχονται από τη γιορτή της Σκηνοπηγίας.

Στη γιορτή της Σκηνοπηγίας οι Ιουδαίοι γιόρταζαν την παρουσία του Θεού ανάμεσά τους όταν έφυγαν από την Αίγυπτο. Όταν ο άγγελος εμφανίστηκε στον Ιωσήφ, του είπε ότι το όνομα του Ιησού θα ήταν Εμμανουήλ που σημαίνει, «ο Θεός μαζί μας», (Ματθαίο 1:23). Το μήνυμα δηλαδή της Σκηνοπηγίας, καθώς ο Θεάνθρωπος Χριστός ήρθε πραγματικά να κατοικήσει ανάμεσα στους ανθρώπους.

Στη γιορτή της Σκηνοπηγίας οι Ιουδαίοι έφτιαχναν σκηνές για να θυμηθούν τα χρόνια που ζούσαν σε σκηνές όταν έφυγαν από την Αύγυπτο. Στον Ιωάννη 1:14 διαβάζουμε: «και ο Λόγος έγινε σάρκα και σκήνωσε ανάμεσά μας». Η λέξη «σκήνωσε» σημαίνει «έστεισε τη σκηνή Του ανάμεσά μας. Άρα δείχνει προς την γιορτή της Σκηνοπηγίας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι και στο Ματθαίο, και στο Ιωάννη, η γέννηση του Χριστού ανακοινώνεται με φράσεις που σχετίζονται με τη γιορτή της Σκηνοπηγίας.

Αν ο Χριστός γεννήθηκε το φθινόπωρο, τότε γιατί οι περισσότεροι Χριστιανοί γιορτάζουν Δεκέμβριο; (Οι Χριστιανοί που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο γιορτάζουν και αυτοί στην ουσία στις 25 Δεκεμβρίου, γιατί με το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει με τις 6 Ιανουαρίου με το δικό μας ημερολόγιο).

Η αλήθεια είναι απλή. Όταν τον 4ο αιώνα αποφάσισαν να θεσπίσουν ημέρα μνήμης της γέννησης του Χριστού, δεν ήξεραν ποιά μέρα να διαλέξουν. Υπήρχαν διάφορες προτεινόμενες ημέρες, και μία από αυτές ήταν και η 25η Δεκεμβρίου. Στις 25 Δεκεμβρίου οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την Dies Natalis Solis Invicti, δηλαδή την Ημέρα της Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου. Είναι η εποχή που ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, που ναι μεν είχε νομιμοποιήσει και εν μέρει αποδεχθεί τον Χριστιανισμό, παρέμενε όμως ακόμη ιερέας της λατρείας του ηλίου, προσπαθεί να φέρει τους δύο κόσμους, Χριστιανισμό και Ρωμαϊκή κουλτούρα, πιό κοντά. Έτσι λοιπόν, είτε με την επιρροή του, είτε προς τιμή του, οι Χριστιανοί θέσπισαν την 25η Δεκεμβρίου.

Πρώτη ιστορική αναφορά σε Χριστούγεννα που να γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου είναι το έτος 336 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πέθανε το 337 μ.Χ. ένα χρόνο δηλαδή μετά τα πρώτα Χριστούγεννα! Οπότε η 25η Δεκεμβρίου δεν έχει καμία σχέση με τη γέννηση του Χριστού.

Η παραπάνω ανάλυση δείχνει ότι μάλλον ο Χριστός γεννήθηκε φθινόπωρο. Το γεγονός όμως ότι η Γραφή δεν αναφέρει συγκεκριμμένα το πότε, δείχνει ότι δεν έχει και μεγάλη σημμασία για τη σωτηρία μας. Το σημαντικό δεν είναι το πότε γεννήθηκε αλλά το γιατί. Και στο γιατί η Γραφή είναι ξεκάθαρη. Ο Χριστός γεννήθηκε, έζησε, πέθανε, και αναστήθηκε, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα από τα δεσμά της αμαρτίας. Ο Χριστός στο σταυρό πλήρωσε το τίμημα της ανθρώπινης αμαρτίας και έτσι όποιος πιστεύει στον Χριστό οι αμαρτίες του/της, όλες χωρίς εξαίρεση, συγχωρούνται. Στα μάτια του Θεού είναι καθαρός.

Και λαμβάνει το δώρο της αιώνιας ζωής: “Επειδή τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έστειλε τον Γιό Του τον μονογενή για να μην απωλεσθεί όποιος πιστεύει σε αυτός, αλλά να έχει αιώνια ζωή” (Ιωάννη 3:16).